- cut -
“อยากลองมั้ย ?” เสียงหวานห้าวของร่างเล็กๆเอ่ยถามออกมาในขณะที่เงยหน้าออกมาจากสารพวกนั้นและหันมามองหน้าของแทฮยองที่นั่งอยู่ข้างกาย แทฮยองได้แต่นั่งอ้ำอึ้งไปชั่วขณะในขณะที่สายตาก็มองผงสีขาวพวกนั้นสลับกับโครงใบหน้าหวานของชายคนที่นั่งข้างกายตนเอง
ยอมรับว่าออกจะตกใจไม่น้อยยามได้เห็นใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มๆ เพราะว่ามันดูดีจนคาดไม่ถึงว่าคนๆนี้จะเป็นคนที่ถือปืนไปปล้นร้านสะดวกซื้อและวิ่งหนีตำรวจ
อ่อ..
แถมยังติดยาด้วย
“มันทำให้รู้สึกดีไม่เบาเลยล่ะ อย่างน้อยมันก็ทำให้ลืมเรื่องราวแย่ๆไปได้” เสียงนั้นพูดมาอีกครั้ง พร้อมกับเงยหน้าเอาหัวเอนซบไปกับพนักพิงของโซฟา แทฮยองได้แต่นั่งมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้าราวกับเคลิบเคลิ้มในอะไรบางอย่างด้วยความสนอกสนใจ
“ฉันชอบที่จะใช้มันในวันที่ฉันเจอเรื่องแย่ๆในชีวิตล่ะ และแน่นอนว่าฉันเจอเรื่องแย่ๆทุกวันเลย” ร่างเล็กนั้นพูดออกมาราวกับกำลังพูดเรื่องตลกร้าย แทฮยองได้ยินเสียงหัวเราะที่ฟังดูก็รู้ว่าคนหัวเราะไม่ได้หัวเราะเพราะความตลกเลย
และในเวลานี้แทฮยองก็ได้รู้สึกว่าตัวเองคิดไม่ผิดที่ตามผู้ชายคนนี้มา เพราะเหมือนที่ผ่านมาเขาเอาแต่คิดตลอดว่าตัวเองเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดในโลกจากการที่โชคชะตาเล่นตลกทำให้ต้องสูญเสียพ่อกับแม่ไปพร้อมกันภายในวันเดียวเพราะทนปัญหาชีวิตไม่ไหวที่ครอบครัวโดนฟ้องล้มละลายและบ้านก็ถูกยึด
แต่การที่แทฮยองได้มาเจอกับคนๆนี้นั้นดูเหมือนว่าปัญหาของตัวเองมันได้เล็กน้อยลงไปทันทีถ้าลองเทียบกัน เพราะว่าอย่างน้อยในช่วงชีวิตหนึ่งของตัวเขาเองก็เคยมีพร้อมทุกอย่างแตกต่างจากชายคนนี้ที่ไม่มีอะไรเลยมาตั้งแต่เด็กๆ
แทฮยองค่อยๆก้มหน้าลงไปสูดดมผงสีขาวพวกนั้นเข้าไปในโพรงจมูกช้าๆ และแน่นอนว่าเป็นดังคำแนะนำเพราะว่ามันทำให้รู้สึกดีขึ้นมากจริงๆ และในตอนนี้ตัวของแทฮยองเองก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ตนเองกำลังจูบกับชายคนที่นั่งข้างๆกายอย่างดูดดื่ม
“อื้อ..” เสียงครางร้องออกมาจากคนที่มีขนาดตัวเล็กกว่า พร้อมร่างกายที่เริ่มบดเบียดเข้ามาหามากขึ้นเรื่อยๆชนิดแทบไม่เหลือช่องว่าง ซึ่งแทฮยองก็รู้ดีว่าการกระทำที่ผู้ชายคนนี้กำลังทำมันได้สื่อถึงอะไร
ดูเหมือนว่าชายคนนี้กำลังต้องการที่จะมีเพศสัมพันธ์..
แทฮยองค่อยๆบดเบียดร่างกายกลับไปด้วยท่วงทีที่แสนจะเชื่องช้าจนเกิดเสียงครางดังออกมาจากคนที่มีขนาดตัวเล็กกว่า ยอมรับว่าอดจะรู้สึกแปลกใหม่ไม่ได้แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับเรื่องพวกนี้ แต่การมีเรื่องพวกนี้พร้อมกับสารเสพติดมันก็เป็นครั้งแรกของแทฮยอง ร่างเล็กๆของคนที่กำลังบดเบียดแทฮยองอยู่เริ่มยื่นมือมาคล้องคอของแทฮยองเอาไว้และย้ายร่างกายของตัวเองมานั่งบนตักพร้อมเอาขาเกี่ยวรอบเองแทฮยองเอาไว้
อยากมากขนาดนั้นเลยหรือไงกัน..
“จะให้ผมมีอะไรกับใครคนที่ผมไม่รู้จักชื่อ ไม่เสียมารยาทไปหน่อยเหรอ” เสียงทุ้มต่ำของแทฮยองแกล้งพูดขึ้นมาในขณะที่ถอนริมฝีปากออกมาจากริมฝีปากของคนที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้าเว้าวอนสุดๆ แทฮยองเห็นความทรมานผ่านทางสีหน้าและแววตาที่แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ยุนกิ…มินยุนกิคือชื่อของฉัน” เสียงนั้นพูดออกมาอย่างสั่นเครือ ก่อนทำท่าจะดึงโน้มใบหน้าของแทฮยองไปจูบต่อราวกับหื่นกระหาย แต่แน่นอนว่าบุคคลนั้นไม่สามารถจะทำมันได้ เพราะแทฮยองยื่นมือออกมาดันใบหน้านั้นออกจนคนที่โดนปฏิเสธต้องกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างข่มอารมณ์
“ปกติทุกครั้งที่คุณเล่นยาพวกนี้คุณมีอารมณ์ทุกครั้งเลยหรือเปล่า ?”
แทนคำตอบแทฮยองเห็นว่าคนที่กำลังนั่งกัดริมฝีปากบนตักตนเองกำลังพยักหน้ารับรัวๆ เห็นได้ชัดว่าใบหน้านั้นกำลังบูดบึ้งลงไป ซึ่งเพราะอะไรก็รู้อยู่.. และเพราะรู้จึงทำให้แทฮยองอยากแกล้งถามคำถามต่อ..
“งั้นนี้ก็คงไม่ใช่ครั้งแรกของคุณน่ะสิ”
“ใครบอกล่ะ อึก...อาาา... ปกติฉัน...อ..จะจัดการอารมณ์พวกนี้ด้วยการช่วยตัวเองตลอด อึกก..” คนตัวเล็กที่นั่งบนตักของแทฮยองพูดออกมาอย่างยากลำบาก เพราะอารมณ์ที่เพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งยามที่สัมผัสกับอะไรบางอย่างที่แข็งขืนอยู่ใต้ร่างตนเองก็ยิ่งเพิ่ม
“ถ้างั้นทำไมครั้งนี้คุณถึงไม่ช่วยตัวเองเหมือนทุกทีล่ะ ทำไมต้องอยากมีเซ็กส์กับผมด้วย”
แทฮยองอดจะยกยิ้มขึ้นมาที่มุมปากไม่ได้ยามได้ยินเสียงจิ๊ปากขขัดใจดังออกมาจากคนตรงหน้า สาเหตุที่เขาแกล้งถามวกวนกวนประสาทถ่วงเวลาคนตรงหน้าของแทฮยองนั้นไม่มีเหตุผลอื่นใดเลยนอกจากอยากแกล้ง..
เพราะเขาเพียงแค่อยากจะรู้ว่าเวลาคนเล่นยาแล้วอยากมีเซ็กส์มากๆแต่โดนขัดอามณ์จะมีอาการแบบไหน และตอนนี้แทฮยองก็รู้แล้วว่ามันก็ไม่ต่างอะไรกับคนโดนยาปลุกเซ็กส์เลยแม้แต่นิด
ใบหน้าหวานแสนน่ารักที่กำลังบูดเบี้ยวนั้นชวนให้แทฮยองอยากแกล้งต่อ แต่อีกใจนึงก็นึกสงสารตัวเองด้วยเหมือนกัน เพราะตอนนี้แรงอารมณ์ของเขาก็ไม่ต่างจากคนนี้เลย
“ผมล้อเล่นหรอกน่ะ อย่าใจร้อนสิ” เอ่ยพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหยอกล้อเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่บนตักตัวเองกำลังทำท่าจะลุกออกไป มือหนาที่เคยจับบริเวณใบหน้าของคนตรงหน้าอยู่ค่อยๆลูบไล้ลงมาเรื่อยๆ และแน่นอนว่าเพียงแค่การลูบไล้แบบนี้ก็เกิดเสียงครางมาจากคนตรงหน้าแล้ว
ใบหน้าหวานนั้นกำลังหลับตาพริ้มราวกับสุขสม แทฮยองเลื่อนมือมาหยุดอยู่ที่ชายเสื้อของชายตรงหน้าก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อยืดสีขาวตัวบางที่แสนเกะกะนั่นออกไปช้าๆ
“อ๊ะ...ค...คุณจะทำอะไร !?” เสียงหวานที่เคยครางเมื่อครู่นี้ร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่ออยู่ดีๆก็โดนแทฮยองใช้เสื้อของตัวเองที่เพิ่งจะถอดออกไปเอามามัดปิดบังดวงตาไว้ คนตัวเล็กพยายามจะยื่นมือมาแกะผ้าออกไปแต่ก็โดนแทฮยองจับห้ามไว้ทันที
“อย่าแกะออกสิ นี่มันครั้งแรกของคุณเลยนะ ไม่อยากได้สิ่งที่ดีที่สุดหรือไง ?” แทฮยองยื่นใบหน้าไปกระซิบบอกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ พร้อมมือก็ค่อยๆจับเอามือของคนตรงหน้ามาคล้องคอตัวเองอีกครั้ง
แทฮยองยกยิ้มอย่างชอบใจที่เห็นว่าร่างเล็กตรงหน้าตัวเองไม่มีท่าทีขัดขืนใดๆออกมา ยังคงนั่งนิ่งเงียบเหมือนลูกแมวเชื่องๆตัวหนึ่ง แทฮยองค่อยๆยื่นมือออกไปหยิบเอาแผ่นกระดาษที่รองพวกผงสีขาวพวกนั้นขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ท่ามกลางความงุนงงและสงสัยของคนที่ถูกปิดตาอยู่ แทฮยองค่อยๆใช้เทผงพวกนั้นลงบริเวณลาดไหล่ของคนบนตักตัวเองช้าๆและระมัดระวัง ก่อนจะก้มหน้าลงไปสูดดมมันเข้าจมูก
“อืออออออ..." เสียงหวานครางออกมาได้อย่างน่าฟัง ก่อนที่สุดท้ายเจ้าของเสียงครางจะซบใบหน้าลงมาที่ลาดไหล่ของแทฮยองทันที
“จริงสิ ลืมแนะนำตัวเลย ผมชื่อแทฮยองนะ” ค่อยๆก้มลงไปกระซิบข้างๆใบหูของคนที่ตอนนี้กำลังสั่นระริกไปทั้งตัว อดไม่ได้ที่จะแกล้งเป่าลมเข้าไปในใบหูจนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยง
“อืออออ..ท...แท....แทฮยอง..ช..ช่วยหน่อยสิ ทำอะไรสักอย่าง ฉัน..อื้อออ...ฉัน....ฉันจะไม่ไหวแล้ว”
“ใจเย็นๆหน่อยสิ ผมยังไม่ค่อยจะมีอารมณ์เลย” เสียงทุ้มต่ำพูดออกมาพร้อมเทผงขาวๆพวกนั้นลงไปที่บริเวณลำตัวของคนที่กำลังสั่นระริกอีกครั้งพร้อมสูดดม
ในตอนนี้แทฮยองไม่รู้แล้วว่าระหว่างสารเสพติดกับร่างกายของคนตรงหน้าตัวเองกำลังเสพอะไรอยู่กันแน่..
“ก..โกหก..อ๊าาา. เจ็บ!” เสียงหวีดร้องดังขึ้นมาทันที เมื่อแทฮยองได้ใช้ปากตัวเองสร้างร่องรอยสีแดงให้เกิดขึ้นกับผิวขาวเนียน
“แท...แทฮยองขอร้อง...ขอร้องทำอะไรหน่อยเถอะ อึกก..” คนที่ดูเหมือนว่าเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆพูดขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมมือก็เอาแต่ขยำเสื้อผ้าของแทฮยองจนเจ้าตัวกลัวว่าบางทีมันอาจจะขาดขึ้นมาได้ เหงื่อเม็ดเล็กๆได้ผุดขึ้นมาบนใบหน้าหวานเต็มไปหมด แทฮยองที่เห็นแก่ความน่ารักของคนตรงหน้าที่ไม่ดื้อดึงจะแกะผ้าที่ผ้าที่ปิดตาอยู่ออกเลย จึงเริ่มค่อยๆใช้มือลูบไล้ไปตามผิวกายที่ขาวเนียนของคนที่ร่างกายซูบผอมช้าๆ
เสียงครางผะแผ่วดังขึ้นมาข้างหูของแทฮยองอย่างไม่ขาดสาย ก่อนสุดท้ายร่างเล็กจะหวีดร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อมือของแทฮยองไปหยุดอยู่ตรงบริเวณนั้นพร้อมออกแรงบีบเล็กน้อย เสียงรูดซิปกางเกงได้ดังขึ้นมาช้าๆ ก่อนสุดท้ายแทฮยองจะเอื้อมมือไปจับที่ส่วนนั้นอีกครั้งโดยคราวนี้ไม่มีอะไรมาขวางกั้น
“อะ...อา...อ๊าาา....ท..แท..แทฮยอง...มัน....อึก...มันอ๊าาา..าา” ก่อนเสียงหวานจะกรีดร้องออกมาทันทีที่มือของแทฮยองเริ่มเคลื่อนไหว และคงเป็นเพราะแรงอารมณ์ที่ปิดกั้นมานานทำให้การปลดปล่อยเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่ามันเร็วเกินไป
แทฮยองค่อยๆจับคนที่นั่งอยู่บนตักตัวเองให้นอนราบลงไปกับโซฟาพร้อมกับที่ตัวเองก็ขยับร่างกายไปคร่อมทับตาม
“อ๊าาาา..แท..แทฮยอง...อ๊าาา..” เสียงหวานกรีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นที่เกิดกับส่วนนั้นของตัวเอง น่าแปลกที่แม้จะเพิ่งปลดปล่อยไปเมื่อครู่นี้แต่ก็รู้สึกว่ายังมีอะไรคั่งค้างเต็มไปหมดที่พร้อมจะปลดปล่อยอีกรอบ
“ท..แทฮยอง..ทำ...อะไร...” เอ่ยถามออกมาอย่างยากเย็น รู้สึกได้ว่าท้องไส้ตัวเองปั่นป่วนจนแทบระเบิดยิ่งยามสัมผัสได้ถึงความเคลื่อนไหวอุ่นร้อนบริเวณส่วนนั้น และอะไรที่อย่างที่เปียกแฉะ
ซึ่งยุนกิเองก็ไม่อาจรู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้ไม่เอามือที่กำลังจิกโซฟาอยู่นี้มาแกะผ้าที่ปิดตาออกไป
บางทีอาจเป็นเพราะยุนกิเชื่อฟังแทฮยองที่สุดในเวลานี้
คนที่ถูกเอาเปรียบยังคงส่งเสียงครางออกมาอย่างไม่ขาดสาย ก่อนที่ไม่นานมินยุนกิจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
แทฮยองกลืนน้ำนั้นลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนจะละออกมาจากตรงนั้นและเขยิบตัวขึ้นมาไล่พรมจูบไปตามหน้าท้องแบนเรียบที่หดเกร็งทุกการสัมผัส
“เป็นไง ? ที่ผมทำให้ดีหรือเปล่า ?” เอ่ยถามออกมาเมื่อขยับตัวขึ้นมาจนถึงบริเวณข้างๆใบหู อดไม่ได้ที่จะแกล้งส่งเรียวลิ้นร้อนของตัวเองโลมเลียไปที่ใบหูนั้นเบาๆอย่างนึกสนุกจนเกิดเสียงครางอื้ออึงออกมา พร้อมใบหน้าที่พยักรับรัวในคำถาม
“แล้ว...จะให้ผมพอแค่นี้เลยมั้ย ? ในเมื่อคุณก็ได้ปลดปล่อยเสร็จแล้ว แถมตั้งสองรอบ” เสียงทุ้มต่ำแกล้งถามออกไปแม้รู้ว่ายังไงซะการกระทำของตนเองไม่อาจทำให้ความต้องการของคนใต้ร่างหยุดได้แค่นี้แน่ๆ ยังคงแกล้งใช้มือสะกิดตุ่มเล็กๆนั้นจนเกิดเสียงครางพร้อมร่างกายที่สั่นระริกอย่างน่าเอ็นดู
แทฮยองค่อยๆละมือออกมาก่อนใช้มันแกะผ้าที่ปิดตาคนใต้ร่างออกช้าๆ เพราะอยากจะความงดงามของใบหน้าโดยที่ไม่มีอะไรมาปิดบังมากกว่า
“ดูดีจังเลย..” พูดออกมาด้วยรอยยิ้มยามได้เห็นดวงตาปรือๆประกอบกับใบหน้าหวานที่กำลังบิดเบี้ยวเพราะแรงอารมณ์
แทฮยองยื่นมือไปจับเข้าที่มือของคนที่กำลังจิกโซฟาช้าๆ ก่อนจะเริ่มใช้นิ้วโป้งลูบวนไปตามหลังมือ ค่อยๆดึงมือนั่นที่กำลังจิกโซฟาอยู่ออกมาอย่างเชื่องช้าๆ และค่อยๆเลื่อนเอาไปวางทาบทับลงบนส่วนนั้นของร่างกายคนตัวเล็กเอง มือใหญ่ที่ซ้อนทับมือเล็กนั้นอยู่เริ่มบังคับให้มือเล็กนั้นขยับเคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างเชื่องช้า แทฮยองไม่ลืมที่จะช้อนสายตาขึ้นไปมองดูเจ้าของมือเล็กก็เห็นว่าในตอนนี้ตัวเจ้าของเองกำลังนอนกัดปากและหลับตาพริ้มอยู่
“อื้อ..แทฮยอง...อาาา...”
ในตอนนี้ยุนกิเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวผู้ชายคนนี้อันตรายกับร่างกายตัวเองมากเกินไป เพราะแม้ทุกครั้งหลังจากการใช้ยาเขาจะช่วยตัวเองหลายครั้งกว่าจะเสร็จก็จริงแต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามันจะมีการจุดสิ้นสุด
แต่กับผู้ชายคนนี้คนที่ชื่อแทฮยอง เขายังไม่รู้สึกว่ามันจะสิ้นสุดได้เลย เพราะแค่คนๆนี้แตะต้องตัวเขานิดหน่อยก็มีอารมณ์มาอีกรอบแล้ว
และแม้ว่าในการกระทำครั้งนี้จะมีมือของตัวเองที่เคลื่อนไหวอยู่ด้วยแต่ยุนกิก็รู้สึกว่าไม่เป็นตัวเองเลย ดูเหมือนมือหนาที่ซ้อนทับอยู่จะคอยบังคับการเคลื่อนไหวไว้ทั้งหมดแทน และยุนกิจะไม่อะไรเลยถ้าการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายมันจะไม่เชื่องช้าขนาดนี้
“แท..แ..อ๊ะ..แทฮยอง..มันช้า...อือออ...ช้าเกินไป” ร้องขึ้นมาอย่างนึกขัดใจเพราะความทรมานที่มากขึ้นเรื่อยๆ
“ถ้างั้นผมจะปล่อยให้คุณทำเองละกัน” สิ้นสุดคำพูดนั้นแทฮยองก็ละมือออกไปจริงๆพร้อมไปนั่งนิ่งๆอยู่ที่ปลายเท้า ยุนกิได้แต่เงยหน้าจ้องใบหน้าของคนๆนี้อย่างไม่เข้าใจ แต่มือก็ยังคงเคลื่อนไหวต่อไปเรื่อยๆโดยกลับมาเคลื่อนไหวด้วยจังหวะที่ตัวเองคุ้นเคย แต่มันดันน่าโมโหที่สุดก็ตอนนี้ ตอนที่ยุนกิเอาแต่ครางชื่อแทฮยองออกมาตลอดการรูดรั้ง
“อืออ...อะ..อ๊าาา!” เสียงหวีดร้องดังขึ้นมาอีกครั้ง เมื่ออยู่ดีๆคนที่นั่งนิ่งๆ เอาแต่นั่งมองยุนกิช่วยตัวเองในตอนแรกก็ยื่นมือของตัวเองมาปิดกั้นส่วนนั้นเอาไว้ไม่ให้คนตัวเล็กได้ปลดปล่อยออกมา
“ปล่อย! อึกกก..แทฮยองปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!” คนที่พาตัวเองไปเกือบถึงจุดสูงสุดและกำลังจะปลดปล่อยออกมาในไม่ช้าได้แต่ดิ้นพล่านไปมาอย่างทุกข์ทรมานจนน่าสงสาร มืออีกข้างก็พยายามยื่นออกไปตีมือของคนที่คอยก่อกวน
“อึก..ป..ปล่อย..ปล่อยเถอะ..จะทรมานกันไปถึงไหน..” น้ำเสียงที่พูดมาช่างแสนเหนื่อยหอบ เหงื่อเม็ดเล็กๆก็ผุดออกมาเต็มไปหมด แทฮยองค่อยๆโน้มใบหน้าไปพรมจูบตามใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยเหงื่อช้าๆ
อาจจะเหมือนโรคจิตไปหน่อยแต่เหตุผลที่แกล้งไม่มีสิ่งอื่นใดเลยนอกจากว่าแทฮยองหลงรักใบหน้าเวลาทุกข์ทรมานของมินยุนกิ
และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่แทฮยองควรจะได้รับเสียที
ค่อยๆปล่อยมือออกจากตรงนั้นช้าๆและขยับมือรูดรั้งแทน และแน่นอนว่าใช้เวลาไม่นานในที่สุดก็แรงอารมณ์ทั้งหมดก็ปลดปล่อยออกมา และเหมือนว่าคราวนี้แทฮยองจะต้องใช้สิ่งเหล่านั้นเพื่อจะทำสิ่งต่อไป
"อะ..อ๊าา!!" มินยุนกิที่กำลังหอบเหนื่อยหลังจากการปลดปล่อยเป็นครั้งที่สามต้องสะดุ้งและกรีดร้องมาอีกครั้งพร้อมดีดตัวขึ้นมากอดคอของแทฮยองเอาไว้ทันที เมื่ออยู่ดีๆ ช่องทางด้านหลังของตัวเองก็โดนรุกล้ำเข้ามาด้วยอะไรบางอย่างที่คล้ายว่าจะเป็นนิ้วเรียวยาวของคนที่ตนเองกำลังโผเข้ากอดอยู่
“อึก..จ...เจ็บ..”
กรีดร้องออกในขณะที่ใบหน้าก็ฝังซุกลงไปที่ลาดไหล่ของคนตรงหน้า
“ยุนกิถอดกางเกงให้หน่อยสิ” เสียงทุ้มต่ำได้เอ่ยมาข้างๆหู ยุนกิได้แต่ค่อยๆพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายราวกับแมวเชื่องๆที่แทฮยองบอกในตอนแรก ค่อยเลื่อนมือเพื่อจะไปปลดซิปกางเกงอย่างกล้าๆกลัวๆ จนในที่สุดซิปกางเกงก็ถูกรูดลงพร้อมกับที่แทฮยองก็ช่วยผ่อนแรงคนตัวเล็กด้วยการพยายามสะบัดกางเกงออกไปให้พ้นทาง พอดีกับที่เสียงหวีดร้องของยุนกิดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเหมือนว่านิ้วของแทฮยองจะทำหน้าที่ได้เสร็จสิ้นแล้ว
สอดประสาน..
ยุนกิรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในร่างกายของตน
มันทรมาน..
ทรมานจนทำให้อดไม่ได้ที่น้ำตาจะไหลออกมา ถึงแม้แรงอารมณ์จะมีมากอยู่ก็ตาม ฝ่ายของแทฮยองเองที่สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นบริเวณลาดไหล่ของตัวเองก็ค่อยๆใช้มือจับเชยคางของคนตัวเล็กให้เงยหน้าขึ้นมา ค่อยโน้มใบหน้าลงไปจูบซับคราบน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆไล่จูบลงมาเรื่อยๆ
และมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก..
แทฮยองค่อยๆดูดดึงริมฝีปากนั้นราวกับของหวาน เรียวลิ้นร้อนก็ส่งเข้าไปช่วงชิมความหวานภายในโพรงปากอย่างไม่รู้เบื่อ
ก่อนที่คนตัวเล็กเล็กที่กำลังมอมเมาไปกับรสจูบจะสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจอีกครั้งเมื่อแทฮยองเริ่มจะขยับตัว ได้แต่ส่งเสียงครางเล็ดลอดออกมาเบาๆ เพราะว่าในตอนนี้ริมฝีปากของตนเองก็โดนรุกล้ำเช่นเดียวกับช่องทางด้านล่าง
เมื่อเวลาผ่านไปนานๆ จนคนตัวเล็กเริ่มจะปรับตัวได้ ร่างทั้งสองก็เริ่มที่จะแนบชิดกันมากขึ้น เช่นเดียวกับการขยับตัวที่เริ่มรุนแรงขึ้นไปตามแรงอารมณ์ มือเล็กๆของยุนกิได้แต่กำเสื้อของแทฮยองแน่นก่อนจะเริ่มปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลัง
เอาเปรียบ..
ทั้งๆที่ตอนนี้เขาไม่มีอาภรณ์ใดๆมาปกปิดร่างกายเลยแต่ทว่าแทฮยองยังเหลือเสื้ออยู่ตั้งตัวนึง
“อื้มม” เสียงทุ้มต่ำที่หลุดครางออกมาเป็นครั้งแรกของแทฮยองทำให้ยุนกิรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวทันที ก่อนที่แทฮยองจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาจากปากของยุนกิช้าๆ และเอาใบหน้าซุกไซร้ไปตามลำคอขาวแทนอย่างคนหื่นกระหาย
ไม่มีทางสิ้นสุด..ไม่มีทางสิ้นสุดได้เลย ...
ในตอนนี้ยุนกิคิดว่าไม่ใช่แค่ตัวเองคนเดียวแต่แทฮยองเองก็ด้วยที่รู้สึกว่าแรงอารมณ์มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนหาที่สิ้นสุดไม่ได้ ยุนกิรู้สึกว่าบางทีพวกเขาทั้งคู่ต่างก็เป็นสารเสพติดของกันและกัน ..
จังหวะรักและการสอดประสานยังคงดำเนินต่อไปและมากขึ้นเรื่อยๆ
และมันก็เริ่มมากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัวเมื่ออยู่ดีๆ แทฮยองก็เลื่อนมือมาจับที่ส่วนนั้นของยุนกิอีกครั้งพร้อมกับเริ่มลงมือขยับรูดรั้งมัน
“อ๊าาา!....ท...แท...อื้ออ...แทฮยอง..แทฮยอง...อื้ออออ...ม...ไม่ไหว...อ๊ะ..อะ...อาาา” คนตัวเล็กร้องครางออกมาเสียงหลงพร้อมกับส่ายหน้าไปมาด้วยความทรมาน และก็ทรมานยิ่งกว่าเมื่อแทฮยองใช้เรียวลิ้นร้อนโลมเลียไปทั่วผิวเนื้อขาวเนียนที่แม้จะมีร่องรอยสีแดงบางอย่างประปราย ไล่ตั้งแต่บริเวณไหปลาร้าเรื่อยลงมาจนถึงเม็ดตุ่มสีชมพูนั้นที่เป็นจุดเด่นอยู่กลางแผงอก และเพียงแค่เท่านั้นแหละมินยุนกิก็เอาแต่ครางชื่อของแทฮยองออกมาไม่หยุด
“อาาา...ท...แทฮยอง...ม..ไม่ไหว..อือออ...ไม่ไหว..ท..แท”
“อื้อออออ..แทฮยอง..อ๊าาา..อ๊ะ..”
"แทฮยอง..แท...อือ...แทฮยอง..ไม่ไหว..แทฮยอง...อ๊ะ...ฉ...ฉัน...แท...อ๊าา..ม...ไม่ไหวแล้ว"
“ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน อื้มมมยุนกิอา...”
การได้ยินเสียงทุ้มต่ำนั้นครางเรียกชื่อตัวเองมันรู้สึกดีเหลือเกิน..
ยุนกิค่อยๆยื่นมือตัวเองไปประคองหน้าของแทฮยองช้าๆ ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปดูดดึงและเริ่มปรนเปรอจูบให้ จังหวะรักและแรงอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ในไม่นานการปลดปล่อยครั้งที่สี่ของมินยุนกิก็เกิดขึ้น และตามมาด้วยการปลดปล่อยครั้งแรกของแทฮยอง
คนตัวเล็กแอบรู้สึกวาบหวิวไม่น้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังหลั่งไหลตรงบริเวณช่องทางนั้นของตัวเอง ได้แต่หอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้าจนตัวโยน ก่อนสุดท้ายจะฟุบหน้าหลับไปที่ลาดไหล่ของแทฮยองทั้งๆที่ส่วนนั้นก็ยังสอดประสานกันอยู่
ฝ่ายของแทฮยองเองก็หอบหายใจด้วยความเน็ดเหนื่อยไม่แพ้กัน บอกตามตรงว่านี่คือเซ็กส์ที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา คนผิวแทนกระตุกยิ้มขึ้นมาที่มุมปากเบาๆ เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่บนร่างกายตัวเองได้สลบไปแล้วทั้งๆที่ยังค้างอยู่ในท่านี้
คงหมดแรงสินะ..
ถึงแม้จะรู้สึกเสียดายนิดหน่อยเพราะว่าตัวเองเพิ่งจะได้ปลดปล่อยไปแค่รอบเดียวแต่แทฮยองก็คิดว่าครั้งต่อไปก็ยังมีโอกาสอยู่เหมือนกัน
ใช่แล้วล่ะ...
นี่มันครั้งแรกของยุนกิกับเขาก็จริงแต่มันจะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายแน่นอน..
