-
กางเกงยีนส์ฟอกสีเข้มได้ถูกถอดออกไปช้าๆ ก่อนจะถูกจับโยนออกไปให้พ้นทางด้วยฝีมือของคนอายุน้อยกว่าที่ตอนนี้ได้ใช้สายตาที่แสดงถึงความต้องการอย่างชัดเจนจ้องมองมาที่ร่างกายของคนเป็นพี่อย่างต้องการจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว จนทำให้คนที่โดนจ้องมองด้วยสายตาแบบนั้นอย่างยุนกิต้องรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อยเพราะถึงจะเคยโดนมองด้วยสายตาแบบนี้บ่อยๆก็จริงแต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาโดนเจ้าเด็กคนที่ตัวเองเคยสบประมาทบ่อยๆมองแม้แต่ครั้งเดียว
"อ—อ๊า!"
ก่อนที่สุดท้ายแล้วหลังจากนอนทำตัวไม่ถูกอยู่นาน ในที่สุดมินยุนกิก็ถึงกับส่งเสียงครางร้องดังลั่นออกมาจนกลบเสียงเพลงแทบทันที เมื่อหลังจากที่ตนเองได้แสดงสัญญาณทางกายภาพออกมาว่าจะยอมเป็นของคนตรงหน้าไปได้ไม่นานเท่าไหร่ อยู่ดีๆเจ้าตัวคนเด็กกว่าก็รีบพุ่งจู่โจมมาที่ซอกคอขาวๆ ของตัวเองราวกับคนที่อดยากและหิวโซมาหลายวัน โดยเจ้าตัวคนเด็กกว่านั้นทั้งกดจูบย้ำๆ และยังใช้ฟันคมๆทั้งขบกัดไปตามซอกคออีกจนยุนกิเชื่อว่าซอกคอขาวๆของตัวเองตอนนี้จะต้องมีรอยช้ำและรอยฟันเต็มไปหมดแน่นอน..
ซึ่งเพราะแบบนั้นจึงทำให้มินยุนกิต้องรีบใช้สองแขนของตัวเองที่เพิ่งได้รับอิสระออกมายกขึ้นเพื่อโอบกอดรอบลำคอของคนตรงหน้าเอาไว้ในขณะที่สองขาก็ยกขึ้นเกี่ยวรัดรอบเอวเอาไว้อย่างรวดเร็วเช่นกัน เมื่ออยู่ดีๆ ความกระอักกระอวนในใจบางอย่างก็ได้เริ่มที่จะจางหายไปและถูกแทนที่ด้วยความต้องการที่เอ่อล้นแทนแล้ว
"อื้อ..จ..จองกุก.."
ใบหน้าหวานที่ชุ่มชื้นไปด้วยเหงื่อค่อยๆเชิดขึ้นช้าๆ เมื่อบริเวณส่วนนั้นของตัวเองกำลังเริ่มที่จะถูกมือของคนเด็กกว่าทักทายด้วยการสัมผัสมันเบาๆ พอให้รู้สึก ก่อนจะเริ่มลงมือรูดรั้งตามจังหวะช้าๆ ซึ่งสามารถสร้างความเสียวซ่านให้ร่างกายได้เป็นอย่างดีจนสองแขนต้องรีบโอบกอดรอบลำคอหนาเอาไว้แน่นกว่าเดิม ในขณะที่ใบหน้าหวานก็รีบซุกไปที่ต้นคอคนตรงหน้าพร้อมขบกัดมันเบาๆ อย่างต้องการจะทำรอยไม่ให้ตนเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบเพียงผู้เดียว
ใบหน้าหวานที่ชุ่มชื้นไปด้วยเหงื่อค่อยๆเชิดขึ้นช้าๆ เมื่อบริเวณส่วนนั้นของตัวเองกำลังเริ่มที่จะถูกมือของคนเด็กกว่าทักทายด้วยการสัมผัสมันเบาๆ พอให้รู้สึก ก่อนจะเริ่มลงมือรูดรั้งตามจังหวะช้าๆ ซึ่งสามารถสร้างความเสียวซ่านให้ร่างกายได้เป็นอย่างดีจนสองแขนต้องรีบโอบกอดรอบลำคอหนาเอาไว้แน่นกว่าเดิม ในขณะที่ใบหน้าหวานก็รีบซุกไปที่ต้นคอคนตรงหน้าพร้อมขบกัดมันเบาๆ อย่างต้องการจะทำรอยไม่ให้ตนเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบเพียงผู้เดียว
“จ—จองกุก..แก..ไม่ใช่..ฮื่อ..ไม่ใช่ครั้งแรก ช..ใช่มั้ย..อะ..”
“ครั้งแรกสิครับ”
“ตอแหล..อ้ะ !.ย...อย่า อย่าบีบ..อึก-”
พูดบอกออกมาในขณะที่มือก็ทุบไปอย่างนึกหงุดหงิดเพราะหลังจากที่โดนตนเองว่าแบบนั้นออกไปมือที่รูดรั้งของคนอายุน้อยกว่าในตอนแรกอยู่ดีๆก็หยุดขยับเสียอย่างนั้นและเปลี่ยนเป็นออกแรงบีบแทนจนคนร่างเล็กที่โดนกระทำต้องพูดร้องขอออกมาอย่างน่าสงสารแต่ก็น่าเอ็นดูให้ขาดใจไม่แพ้กัน
"ฮื่อ..จองกุกขอร้อง..อย่าบีบ..ปล่อย..ป-ปล่อยนะ.."
"ผมจะถามพี่อีกครั้งนะว่าพี่เริ่มชอบคนที่อายุน้อยกว่าพี่ขึ้นมาบ้างหรือยัง แล้วก็พี่เลิกรำคาญผมแล้วใช่มั้ย ?"
แทนการตอบคำถามใบหน้าหวานของคนที่กำลังโดนทรมานอยู่ค่อยๆพยักรับถี่รัวเหมือนคนไร้สติและเพราะแบบนั้นจองกุกจึงได้แต่ยกยิ้มขึ้นด้วยความชอบใจก่อนริมฝีปากหยักจะรีบปรนเปรอจูบให้คนร่างเล็กทันทีพร้อมมือก็เริ่มรูดรั้งอย่างต่อเนื่องอีกครั้งด้วยจังหวะที่เร็วกว่าเดิมเป็นเท่าตัว จนยุนกิต้องรีบสะบัดหน้าออกมาจากจูบก่อนจะหวีดร้องออกมาเสียงหลงในขณะที่มือทั้งสองข้างก็ทั้งจิกทั้งดึงผมคนตรงหน้าไปด้วยความทรมานจนจองกุกอดไม่ได้ที่จะสูดปากด้วยความเจ็บเมื่อต้องโดนทำร้ายร่างกายแบบนี้
ได้แต่ตัดสินใจแกล้งแก้แค้นคืนด้วยการขยับมือรูดรั้งด้วยจังหวะช้าลงกว่าเดิมจนน่าใจหายซึ่งสามารถเรียกเสียงกรีดร้องที่ฟังดูน่าสงสารดังลั่นออกมาจากคนร่างเล็กได้เป็นอย่างดี
"จองกุก..ฮื่อ—จ จองกุก"
"ร..เร็วกว่านี้..นะ..."
เสียงพูดวอนขอที่น้ำเสียงแสนจะสั่นเครือไปตามแรงอารมณ์ได้ดังออกมาให้ได้ยินเพียงแผ่วเบาจากคนร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังเริ่มที่จะบีบน้ำตาร้องไห้ออกมา เพราะรู้ดีว่าเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ตนเองควรจะทำตัวยังไงถึงจะได้รับความเห็นใจ
ทำให้ทางด้านของจองกุกพอเห็นน้ำตาคนพี่ไหลออกมาแบบนั้นแล้วก็รู้สึกสงสารขึ้นมาทันที จึงตัดสินใจเปลี่ยนกลับมาเป็นขยับมือแบบเร็วๆอีกครั้งแทนจนสุดท้ายคนร่างเล็กเล็กที่กำลังบีบน้ำตาในตอนแรกต้องส่งเสียงครางร้องผะแผ่วดังออกมาอีกครั้ง ก่อนหลังจากเวลาผ่านไปได้ไม่นานเท่าไหร่ร่างกายนั้นก็กระตุกเกร็งพร้อมปลดปล่อยออกมาจนเปรอะเปื้อนเต็มหน้าท้องไปหมดรวมถึงเปื้อนเสื้อผ้าของคนที่ปรนเปรอให้ด้วย
และเพราะแบบนั้นเองจึงทำให้หลังจากปลดปล่อยให้คนพี่เสร็จเรียบร้อยแล้วจองกุกเลยต้องรีบละออกมาจากร่างกายของคนพี่อย่างรวดเร็วทันที ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าทั้งหมดที่ตัวเองกำลังสวมใส่อยู่อย่างใจร้อน ซึ่งทางด้านของยุนกิเองพอได้เห็นแบบนั้นแล้วจึงรีบขยับตัวไปช่วยถอดเสื้อผ้าออกให้คนน้องทันที ก่อนจะรีบย้ายร่างกายตัวเองไปนั่งคร่อมทับเอาไว้พร้อมเหยียดยิ้มออกมาที่มุมปากเบาๆ
ได้แต่ตัดสินใจแกล้งแก้แค้นคืนด้วยการขยับมือรูดรั้งด้วยจังหวะช้าลงกว่าเดิมจนน่าใจหายซึ่งสามารถเรียกเสียงกรีดร้องที่ฟังดูน่าสงสารดังลั่นออกมาจากคนร่างเล็กได้เป็นอย่างดี
"จองกุก..ฮื่อ—จ จองกุก"
"ร..เร็วกว่านี้..นะ..."
เสียงพูดวอนขอที่น้ำเสียงแสนจะสั่นเครือไปตามแรงอารมณ์ได้ดังออกมาให้ได้ยินเพียงแผ่วเบาจากคนร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังเริ่มที่จะบีบน้ำตาร้องไห้ออกมา เพราะรู้ดีว่าเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ตนเองควรจะทำตัวยังไงถึงจะได้รับความเห็นใจ
ทำให้ทางด้านของจองกุกพอเห็นน้ำตาคนพี่ไหลออกมาแบบนั้นแล้วก็รู้สึกสงสารขึ้นมาทันที จึงตัดสินใจเปลี่ยนกลับมาเป็นขยับมือแบบเร็วๆอีกครั้งแทนจนสุดท้ายคนร่างเล็กเล็กที่กำลังบีบน้ำตาในตอนแรกต้องส่งเสียงครางร้องผะแผ่วดังออกมาอีกครั้ง ก่อนหลังจากเวลาผ่านไปได้ไม่นานเท่าไหร่ร่างกายนั้นก็กระตุกเกร็งพร้อมปลดปล่อยออกมาจนเปรอะเปื้อนเต็มหน้าท้องไปหมดรวมถึงเปื้อนเสื้อผ้าของคนที่ปรนเปรอให้ด้วย
และเพราะแบบนั้นเองจึงทำให้หลังจากปลดปล่อยให้คนพี่เสร็จเรียบร้อยแล้วจองกุกเลยต้องรีบละออกมาจากร่างกายของคนพี่อย่างรวดเร็วทันที ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าทั้งหมดที่ตัวเองกำลังสวมใส่อยู่อย่างใจร้อน ซึ่งทางด้านของยุนกิเองพอได้เห็นแบบนั้นแล้วจึงรีบขยับตัวไปช่วยถอดเสื้อผ้าออกให้คนน้องทันที ก่อนจะรีบย้ายร่างกายตัวเองไปนั่งคร่อมทับเอาไว้พร้อมเหยียดยิ้มออกมาที่มุมปากเบาๆ
“เดี๋ยวฉันทำเอง”
โทนเสียงห้าวของคนร่างเล็กพูดออกมาอย่างถือดีพร้อมหลังจากพูดบอกออกไปแล้ว เจ้าตัวก็ส่งสองมือไปโอบกอดรอบลำคอหนาของคนเด็กกว่าเอาไว้ ก่อนจะค่อยๆเริ่มทำการสอดประสานร่างกายกันอย่างรีบร้อนเพราะในตอนนี้ความต้องการที่มีมันเริ่มจะถาโถมเข้ามาหนักขึ้นเรื่อยๆแล้ว..
และก็เป็นที่แน่นอนว่าเพราะการกระทำที่ค่อนข้างใจร้อนแบบนั้นนั่นเอง จึงทำให้คนที่ตอนนี้ทิ้งตัวนั่งลงไปเรียบร้อยแล้วโดยไม่ได้ทำการเปิดช่องทางตัวเองก่อนเลยสักนิดอย่างมินยุนกิต้องรู้สึกจุกจนพูดอะไรไม่ออกเลยสักอย่าง แถมอยากจะร้องไห้ออกมาก็ร้องไม่ได้เพราะกลัวเสียฟอร์มจึงได้แต่ฝืนเอาไว้ก่อนจะตัดสินใจรีบโน้มใบหน้าไปจูบที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าเพื่อกลบเกลื่อนแทนจนเสียงริมฝีปากที่บดเบียดกันเริ่มดังขึ้นมาให้ได้ยินสลับกับเสียงครางที่ดังออกมาแผ่วๆในตอนที่ริมฝีปากของคนทั้งสองละออกมาจากกันเพียงชั่วครู่ก่อนจะดึงดูดเข้าหากันใหม่อย่างไม่คิดใครคิดจะยอมใคร
จนในที่สุดเมื่อคนเด็กกว่าเริ่มจะทนไม่ไหวกับการต้องโดนบีบรัดตรงส่วนนั้นจึงตัดสินใจแอบสวนตัวยกสะโพกกระแทกขึ้นไปทันทีแม้ริมฝีปากจะยังดูดดึงกันอยู่ก็ตาม ทำให้เสียงโวยวายด้วยความไม่พอใจต้องดังออกมาจากคนร่างเล็กแทบจะทันที
จนในที่สุดเมื่อคนเด็กกว่าเริ่มจะทนไม่ไหวกับการต้องโดนบีบรัดตรงส่วนนั้นจึงตัดสินใจแอบสวนตัวยกสะโพกกระแทกขึ้นไปทันทีแม้ริมฝีปากจะยังดูดดึงกันอยู่ก็ตาม ทำให้เสียงโวยวายด้วยความไม่พอใจต้องดังออกมาจากคนร่างเล็กแทบจะทันที
“บอกว่าเดี๋ยวทำเองไง!”
พูดโวยวายออกมาพร้อมถลึงตาใส่คนที่เพิ่งจะแกล้งยกสะโพกสวนขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ ทำให้ทางด้านของจองกุกนั้นต้องหลุดหัวเราะออกมาทันที ก่อนจะแกล้งมือใช้มือทั้งสองข้างเฝ้าบีบเค้นไปตามสะโพกไม่ยอมเลิกราจนคนร่างเล็กต้องรู้สึกหงุดหงิดกว่าเดิมและส่งมือออกมาตีมือที่กำลังจับบีบอยู่ขณะนี้
"ก็บอกว่า—อ้ะ!"
"ก็ผมทนไม่ไหวแล้วนี่นา พี่บอกว่าจะทำแต่ไม่ทำสักทีผมก็ทำเองสิครับ" น้ำเสียงที่ฟังดูแหบพร่าเกินทนของคนที่ตอนนี้กำลังขบสันกรามแน่นพูดแทรกขึ้นมาด้วยความทรมาน โดยในขณะที่พูดเจ้าตัวก็ยกสะโพกขึ้นกระแทกเข้าใส่ร่างกายคนพี่อีกรอบจนคนที่โดนกระทำแบบนั้นต้องครางร้องออกมาไม่เป็นภาษาทันทีก่อนจะรีบพูดตอบรับสิ่งที่คนอายุน้อยกว่าพูดออกมาอย่างตะกุกตะกักเพราะในตอนนี้ความกระสันได้เข้าเล่นงานจนทำให้รู้สึกหัวหมุนไปหมดยิ่งประกอบกับแอลกอฮอล์ที่มีอยู่ในร่างกายด้วยแล้ว
"ด..เดี๋ยว..อา—รู้แล้วเดี๋ยวจะทำ ล..แล้ว..."
เสียงหอบหายใจได้ดังขึ้นมาให้ได้ยินเบาๆ พร้อมหน้าอกเล็กบางที่กระเพื่อมขึ้นลงเล็กน้อย มินยุนกิตัดสินใจค่อยๆขยับร่างกายของตัวเองช้าๆ จนเสียงครางต้องดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากคนอายุน้อยกว่าทันทีก่อนสุดท้ายจะถูกกลบด้วยเสียงของยุนกิภายหลังเมื่อสิ่งที่ลอยเด่นอยู่กลางแผงอกตอนนี้กำลังถูกคนน้องใช้ริมฝีปากลิ้มชิมรสอยู่
"จ..จองกุก.."
เสียงหยาบโลนของก้อนเนื้อที่กระทบกันได้ดังขึ้นมาให้ได้ยินชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับเสียงครางที่ดังสลับกับเสียงเรียกชื่อที่แสนกระเส่าก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน ก่อนที่หลลังจากนั้นอุณหภูมิภายในกายของคนร่างเล็กจะเร้าร้อนมากกว่าเดิมเมื่อในตอนนี้มือหนาของคนเด็กกว่าได้ยื่นมาจับปรนเปรอส่วนนั้นอีกรอบทั้งๆที่เพิ่งจะปลดปล่อยออกไปได้ไม่นาน
และหลังจากนั้น จนกระทั่งแรงอารมณ์ที่ถูกขับเคลื่อนด้วยร่างกายของคนทั้งสองได้เดินทางไปจนถึงจุดสิ้นสุด ความอุ่นร้อนก็ถูกฉีดเข้ามาในร่างกายคนตัวเล็กทันที ทำให้คนตัวเล็กอย่างมินยุนกินั้นต้องรีบซบหน้าไปที่ลาดไหล่กว้างของคนเด็กกว่าอย่างอ่อนแรงเพราะจังหวะมือในการขยับตรงส่วนนั้นของตนเองเริ่มเร็วขึ้นกว่าเดิมจนในที่สุดก็ปลดปล่อยตามออกมาติดๆหลังจากรูดรั้งอยู่สองสามที
"เหนื่อยแล้วเหรอครับ ?"
"ไม่ได้เหนื่อย.. แค่ง่วงเฉยๆเท่านั้นเอง" ตัวเจ้าของเสียงห้าวพูดตอบคำถามที่จองกุกถามออกมาไปแบบนั้นทั้งๆที่ตอนนี้ตัวเองก็ยังหอบหายใจรวยรินอยู่เลย ทำให้ทางด้านของจองกุกเมื่อเห็นแบบนั้นต้องอดไม่ได้ที่จะไม่หลุดหัวเราะออกมาอย่างนึกเอ็นดูในความปากแข็งของผู้ชายคนนี้
โอเค.. พูดเองนะว่าไม่เหนื่อย
รอยยิ้มที่ดูร้ายกาจได้ถูกระบายขึ้นมาบนใบหน้าทันที ก่อนหลังจากนั้นร่างทั้งร่างของคนตัวเล็กที่เพิ่งพูดออกมาว่าไม่เหนื่อยทั้งๆที่ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยเต็มทนจะถูกจับให้ลงไปนอนหงายอีกครั้งในเวลาอันรวดเร็วจนเจ้าตัวต้องเผลอแสดงอาการตื่นตกใจมาเล็กน้อย ก่อนจะตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อในตอนนี้คนร่างเล็กกำลังพบว่าการกระทำที่แสนหยาบโลนระหว่างตนเองกับเด็กคนนี้กำลังจะเริ่มต้นอีกครั้งนึงทั้งๆที่เพิ่งเสร็จไปแท้ๆ
"ถ้ายังไม่เหนื่อยก็ต่อเลยนะครับ"
และหลังจากนั้น จนกระทั่งแรงอารมณ์ที่ถูกขับเคลื่อนด้วยร่างกายของคนทั้งสองได้เดินทางไปจนถึงจุดสิ้นสุด ความอุ่นร้อนก็ถูกฉีดเข้ามาในร่างกายคนตัวเล็กทันที ทำให้คนตัวเล็กอย่างมินยุนกินั้นต้องรีบซบหน้าไปที่ลาดไหล่กว้างของคนเด็กกว่าอย่างอ่อนแรงเพราะจังหวะมือในการขยับตรงส่วนนั้นของตนเองเริ่มเร็วขึ้นกว่าเดิมจนในที่สุดก็ปลดปล่อยตามออกมาติดๆหลังจากรูดรั้งอยู่สองสามที
"เหนื่อยแล้วเหรอครับ ?"
"ไม่ได้เหนื่อย.. แค่ง่วงเฉยๆเท่านั้นเอง" ตัวเจ้าของเสียงห้าวพูดตอบคำถามที่จองกุกถามออกมาไปแบบนั้นทั้งๆที่ตอนนี้ตัวเองก็ยังหอบหายใจรวยรินอยู่เลย ทำให้ทางด้านของจองกุกเมื่อเห็นแบบนั้นต้องอดไม่ได้ที่จะไม่หลุดหัวเราะออกมาอย่างนึกเอ็นดูในความปากแข็งของผู้ชายคนนี้
โอเค.. พูดเองนะว่าไม่เหนื่อย
รอยยิ้มที่ดูร้ายกาจได้ถูกระบายขึ้นมาบนใบหน้าทันที ก่อนหลังจากนั้นร่างทั้งร่างของคนตัวเล็กที่เพิ่งพูดออกมาว่าไม่เหนื่อยทั้งๆที่ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยเต็มทนจะถูกจับให้ลงไปนอนหงายอีกครั้งในเวลาอันรวดเร็วจนเจ้าตัวต้องเผลอแสดงอาการตื่นตกใจมาเล็กน้อย ก่อนจะตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อในตอนนี้คนร่างเล็กกำลังพบว่าการกระทำที่แสนหยาบโลนระหว่างตนเองกับเด็กคนนี้กำลังจะเริ่มต้นอีกครั้งนึงทั้งๆที่เพิ่งเสร็จไปแท้ๆ
"ถ้ายังไม่เหนื่อยก็ต่อเลยนะครับ"
