cut - be quiet ! (2)

adult zone  

"ยุนกิครับ..."  

        มือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามกรอบหน้าหวานพร้อมเสียงทุ้มก็เอ่ยเรียกชื่อของคนตัวเล็กออกมาด้วยถ้อยคำสุภาพและน้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้เจ้าของชื่อที่โดนเอ่ยเรียกรู้สึกหัวใจกระตุกวูบทันที     ได้แต่นอนบิดเร้าร่างกายไปมาด้วยความทรมานและรู้สึกถึงความปั่นป่วนของมวลสารที่มันเกิดขึ้นอยู่ตรงบริเวณหน้าท้องตัวเอง      

มินยุนกิในตอนนี้อยากจะอ้าปากด่าคนที่เอาแต่ใช้น้ำเสียงอ่อนโยนเรียกชื่อของตัวเองซ้ำไปซ้ำมาเหลือเกินแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่จะอ้าปากด่า สัมผัสวาบหวามที่กำลังถาโถมเข้ามาก็ทำให้พูดไม่ออก

ดวงตาเรียวรีได้หวานเชื่อมไปด้วยแรงอารมณ์  และริมฝีปากก็เผยอออกเล็กน้อยเพื่อเปล่งเสียงครางที่แสนหวานออกมา

... มาถึงตอนนี้นี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้วที่ยุนกิกำลังจะมีอะไรกับแทฮยองทั้งๆ ที่มีสติอยู่ครบถ้วน     และหลังจากที่มีอะไรกันมาสองครั้งแบบนี้มินยุนกิไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใครๆหลายคนถึงได้คลั่งไคล้แทฮยองนัก    

นั่นก็เพราะอีกฝ่ายเป็นคนแบบนี้ยังไงล่ะ ..

ตอนธรรมดาว่ามีเสน่ห์แล้ว แต่พอมาอยู่ในกิจกรรมแบบนี้ยิ่งมีเสน่ห์มากยิ่งกว่าเดิมอีก ...

การโลมเล้าและชักนำของแทฮยองมันสมบูรณ์แบบชนิดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ลงเลย    เพราะขนาดตัวของมินยุนกิเองคนที่เคยมีสถานะเป็นฝ่ายรุกและคอยชักนำคนอื่นมาตลอดเหมือนกันก็ยังไม่เคยทำได้ขนาดนี้เลย  

ไม่ถึงครึ่งที่แทฮยองทำก็ว่าได้ .. 

ดูเหมือนผู้ชายคนนี้จะเจนจัดกับเรื่องพวกนี้มากเกินไป ..

จนอันตรายและน่ากลัว . ..

เสื้อนักศึกษาที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่กำลังถูกปลดกระดุมออกทีละเม็ดๆ  โดยเจ้าของแววตาคมที่จ้องมองมาอย่างไม่คิดจะละสายตา   เรียวลิ้นร้อนที่กำลังลากผ่านริมฝีปากหยักของคนตรงหน้าทำเอาคนมองอย่างยุนกิต้องเผลอกัดปากของตัวเองเอาไว้จนห้อเลือด

ก่อนอยู่ที่ดีๆ นิ้วเรียวยาวของคนตรงหน้าจะเลื่อนมาแตะที่ริมฝีปากของคนที่กัดปากตัวเองอยู่เบาๆ พร้อมลูบไล้ไปมา     มินยุนกิค่อยอ้าปากช้าๆ  ก่อนจะส่งเรียวลิ้นของตัวเองออกมาหยอกล้อกับนิ้วเรียวยาวของแทฮยองอย่างไม่อาจหาเหตุผลได้ว่าทำไปเพราะอะไร

ร่างกายของมินยุนกิกำลังโดนแทฮยองรังแกอย่างใจเย็น  .. 

เสียงหวานที่สั่นเครือเพราะแรงอารมณ์ครางร้องออกมาเบาๆ พร้อมกับร่างกายที่มันกำลังสั่นเทาเพราะความหวาดกลัวผสมกับความเสียวซ่านที่เกิดกับร่างกายในตอนนี้ ..

"ท—แท..."  

มือเล็กจิกลงไปที่โซฟาพร้อมใบหน้าหวานก็เชิดขึ้นอย่างต้องการระบายอารมณ์        ยุนกิสัมผัสได้ถึงความเฉอะแฉะที่มันเกิดบริเวณยอดอกทั้งสองข้างของตัวเองในขณะนี้ 

" แท... "

"ครับ ? เรียกทำไมครับ ?"    คำพูดสุภาพและน้ำเสียงอ่อนโยนที่แทฮยองตอบกลับมาทำเอาภายในใจของยุนกิสั่นไหวไปหมด   ใบหน้าหวานที่บูดเบี้ยวไปตามแรงอารมณ์ค่อยๆ  ขยับขึ้นไปมองหน้าของคนที่ตัวเองเอ่ยเรียกชื่อชัดๆ

"ท..ทำไม..ทำไมแทถึงด—ได้..อา— "   อยากจะพูดคุยกับเจ้าของผิวกายสีเข้มแต่ก็เหมือนจะทำไม่ได้ดังที่คิด    

ยุนกิไม่อาจรู้ได้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่กางเกงนักศึกษาและซับในของตัวเองถูดถอดออกไป    กว่าจะรู้ว่าบริเวณส่วนล่างลำตัวของตัวเองมันว่างเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิดก็ตอนที่มือหนาที่เคยลูบไล้ไปตามหน้าท้องได้จับเข้าที่จุดรวบรวมความรู้สึกนี่แหละ

รอยยิ้มที่แสนร้ายกาจปรากฏให้เห็นบนใบหน้าคมที่ตอนนี้กำลังจ้องมองมา

"ทำไมถึงได้อะไรครับ ? ยุนกิพูดต่อสิ.."   

ปากบอกให้พูดต่อแต่มือหนาก็ยังคงมอบสัมผัสวาบหวามมาให้ไม่หยุด 

ในหัวสมองของยุนกิตอนนี้มันขาวโพลนไปหมดเมื่อมือหนาที่่จับอยู่ตรงส่วนนั้นเริ่มขยับขึ้นลง   เผลอเผยอปากออกมาอย่างลืมตัวและเปล่งเสียงร้องแห่งความสุขออกมาไม่ขาดสาย

"พูดสิครับ แทรอฟังอยู่นะ"

"ท—แท..ทำไม..ฮื่อ..แทถึง.ด..แททำไม..อยาก...ย—อึก...ม...ไม่ไหว.."      แม้จะพยายามรวบรวมสติของตัวเองและพูดออกมาเท่าไหร่แต่ก็ทำไม่ได้เสียที     ในตอนนี้ยุนกิรู้สึกว่าอีกไม่นานตัวเองคงจะต้องตายเพราะการกระทำที่มันเชื่องช้าและแสนอ่อนโยนของเจ้าของผิวกายสีเข้มนี้แน่ๆ    

ร่างกายเผลอเด้งตัวขึ้นสวนกับมือหนาที่กำลังขยับขึ้นลงอยู่อย่างเผลอไผลจนทำให้คนผิวเข้มต้องหลุดยิ้มออกมา   และในขณะที่ยุนกิรู้สึกว่าความต้องการของตนเองกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมา         อยู่ดีๆ มือหนาที่กำลังทำหน้าที่นั้นก็หยุดกระทำไปเสียดื้อๆ   และเลื่อนมาจับมือเล็กที่กำลังจิกเกร็งลงไปที่โซฟากางออกและค่อยๆสอดนิ้วมือประสานกันไว้ช้าๆแทน   ดวงตาคมได้แต่จ้องมองไปที่ใบหน้าหวานที่ทุกข์ทรมานราวกับจะร้องไห้พร้อมยกยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก

"ยุนกิอยากพูดอะไรครับ.. พูดมาเลยสิ... ตอนนี้แทหยุดให้ยุนกิพูดได้ถนัดๆแล้วนะ"  เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างจงใจจะแกล้งกัน          เพราะรู้ดีว่าในตอนนี้แรงอารมณ์ของเจ้าของใบหน้าหวานโดนพาจนขึ้นไปสูงขนาดไหนแล้ว  และคงไม่มีทางอยากให้หยุดลงเพื่อให้ตัวเองได้พูดถนัดๆหรอก

"ย...หยุด..หยุดทำไม...ทำต่อ...ท-ทำต่อสิแท"   เสียงแหบห้าวที่มันสั่นเครือเพราะแรงอารมณ์พูดออกมาอย่างน่าสงสาร  พร้อมกายเล็กก็เอาแต่บิดเร้าไปมา  แทฮยองแอบเห็นว่าบริเวณขอบตาของคนพูดกำลังมีน้ำใสๆไหลรินออกมาช้าๅ

บอกตามตรงว่าเขาคิดภาพที่คนๆนี้เคยไปรุกคนอื่นไว้ไม่ออกเลย...  มันจะเป็นยังไงนะ ...

"แทหยุดเพื่อที่จะฟังยุนกิพูดไงครับ  ยุนกิมีอะไรอยากถามแทไม่ใช่เหรอ ? ถามมาสิ"

"ไม่ถาม..ฮื่อ..ม—ไม่ถามแล้ว.. ทำต่อ..ทำต่อเถอะนะ..ขอร้อง..."  

"ไม่เอาอะ ถ้ายุนกิไม่ถามแทก็ยอมทำต่อหรอก  แทอยากรู้ว่ายุนกิจะถามแทว่าอะไร..."

น้ำตายังคงไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวยอย่างน่าสงสาร     มินยุนกิได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นเข้าหากันอย่างนึกขัดใจ  ความรู้สึกอะไรหลายๆอย่างกำลังตีวนกันอยู่ในหัวสมองของยุนกิตอนนี้ 

ทั้งโกรธทั้งเกลียดทั้งโมโหคนตรงหน้า...

แต่ก็ต้องการคนตรงหน้ามากที่สุดเช่นกัน..

ได้แต่สูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ๆ เพื่อรวบรวมสติจะเอ่ยถามคำถามที่ตนเองอยากรู้ในตอนแรกให้มันจบๆไปอีกครั้ง

"ทำไมแท... ทำไมแทถึงอยากได้—อึก.. ย...อยากได้ร่างกายของยุนกิล่ะ"   ในที่สุดก็รวบรวมสติที่ขาดหายไปให้กลับมาได้และค่อยๆเอ่ยปากถามออกไปอย่างยากลำบากเพราะแรงอารมณ์ยังตีวนกันอยู่           และทันทีที่ได้ยินคำถามนั้นหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็ก แทฮยองก็อดไม่ได้ที่โน้มใบหน้าลงไปฟัดเข้าที่แก้มขาวๆอย่างนึกเอ็นดู

เอ็นดูทั้งคำถามที่เอ่ยออกมาและสรรพนามเรียกชื่อที่คนตัวเล็กเลือกใช้

"ต...ตอบ-ตอบมาสิแท.."  

"นั่นก็เพราะว่าแทชอบร่างกายของยุนกิยังไงล่ะครับ.... ชอบ.... อยากครอบครอง...อยากเป็นเจ้าของ... แล้วก็อยากรังแก.. "   เสียงทุ้มต่ำที่พูดกระซิบข้างๆหู   ทำเอามินยุนกิรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที   

ลมร้อนๆ ถูกเป่าเข้าใส่ใบหู  ก่อนแทฮยองจะค่อยๆ เลื่อนริมฝีปากคลอเคลียไปตามซอกคอขาวที่มีสีแดงประปราย     และเลื่อนลงมาเรื่อยๆ จนถึงลาดไหล่

และไหปลาร้า ...

ริมฝีปากร้อนไล่จูบไปตามบนร่างกายของคนตัวเล็กอย่างใจเย็น      และต่ำลงมาเรื่อยๆ

เรื่อยๆ มาจนถึงหน้าท้องแบนราบ ..

เรื่อยมาจนถึงบริเวณต้นขาอ่อน ..

และเรื่อยมาจนถึง ...

" อ..อ๊า—  ! "

ทันทีที่ความอุ่นร้อนถูกครอบครองเอาไว้ด้วยโพรงปาก    เสียงหวานก็กรีดร้องออกมาทันที    มือเล็กได้แต่กำมือหนาเอาไว้แน่นจนน่ากลัว   ไหนจะการหายใจหอบหนักที่เหมือนคนหายใจไม่ทันนั่นอีก ..

"ท...แท..แท—ฮยอง"   และเมื่อความเคลื่อนไหวเริ่มเกิดอีกครั้ง เสียงแหบห้าวก็เอาแต่เรียกชื่อของคนที่กำลังปรนเปรอให้ตัวเองไม่หยุดทันที

มินยุนกิตอนนี้กำลังรู้สึกสุขสมไปกับการสัมผัสแต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกทรมานเช่นกัน  เพราะมือเล็กๆได้โดนจับล็อกเอาไว้จนไม่สามารถทำอะไรได้เลย ...

ไม่นานร่างเล็กก็กระตุกเกร็งพร้อมๆกับที่แรงอารมณ์ทั้งหมดถูกปลดปล่อยออกมาจนล้นทะลัก

"เมื่อกี้เรียกทำไมครับ หืม ?"  ก่อนสียงทุ้มต่ำของแทฮยองจะเอ่ยถามออกมาพร้อมยื่นใบหน้าขึ้นมาประกบจูบ   รสชาติความคาวที่ติดอยู่บริเวณปลายลิ้นของคนตัวสูงทำเอายุนกินิ่วหน้าทันที

"อึก..ม..ไม่ได้เรียก"   เอ่ยปฏิเสธออกไปเมื่อคนตรงหน้าถอนริมฝีปากออก

     

ก่อนอยู่ดีๆ เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ที่มันดังขึ้นมาจะทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งทันที       แทฮยองได้แต่จิ๊ปากอย่างขัดใจเพราะไม่รู้ว่าใครที่โทรมารบกวนในเวลาแบบนี้ 

ร่างเล็กปลดปล่อยออกมาแล้วไม่ใช่แปลว่าจะเสร็จแล้วซะหน่อย..

อ่านต่อ :  https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1578832&chapter=3

os / fallingforyou (vga , taegi)

- cut -

           นาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่ตรงผนังห้องบ่งบอกว่าในตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะตีสองแล้ว  แทฮยองไม่อาจรู้ได้ว่าก่อนหน้าที่เขาจะมาหาเมื่อตอนสี่ทุ่มยุนกิได้นั่งดื่มพวกของมึนเมาพวกนี้มานานแค่ไหนแล้ว   แต่ก็คิดว่าเยอะอยู่เหมือนกันถ้าดูจากจำนวนกระป๋องที่วางเรียงรายในตั้งแต่ตอนแรก   
แม้รู้ไม่ใช่เวลาแต่ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความคอแข็งของคนตัวเล็ก    แต่ถึงจะคอแข็งอย่างไรมันก็ควรจะหยุดแค่นี้ มือหนายื่นไปหยิบแย่งกระป๋องเบียร์ที่ไม่รู้ว่ากระป๋องเท่าไหร่ที่กำลังจะถูกเปิดออกมาจากมือเล็กๆคู่นั้น  และนั่นทำให้เสียงลมหายใจฟึดฟัดดังออกมาจากคนที่โดนแย่งกระป๋องเบียร์มาจากมือ

“นายเมามากแล้วนะพอแค่นี้เถอะ ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว”

“ฉันยังไหวน่าาา”  เสียงที่ท้วงออกมานั้นยานครางเต็มทีรวมถึงร่างกายที่โอนเอนไปมาและตาที่ลืมแทบไม่ขึ้น  แทฮยองได้แต่ส่ายหัวให้กับคนดื้อรั้นด้วยความเหนื่อยใจ

“ถึงจะยังไหวยังไงก็ต้องพอเพราะนี่มันดึกมากแล้ว  นายต้องไปนอนเพราะฉันก็จะกลับไปนอนที่ห้องเหมือนกัน”

“หืออออ... แทฮยองจะกลับห้องทำไมกัน ไม่ต้องกลับหรอก แทฮยองอยู่ที่นี่แหละ อยู่ที่นี่นะ อยู่กับเรานะ อย่าปล่อยให้เราอยู่คนเดียวนะ”  เสียงนั้นพูดมาคล้ายจะงอแงพร้อมร่างเล็กที่อยู่ดีๆ ก็โถมทับมาใส่ร่างกายของแทฮยองโดยไม่ทันได้ตั้งตัว  ด้วยสัญชาติญาณแทฮยองรีบยื่นมือไปโอบประคองรอบเอวของร่างที่โถมมาใส่ตัวเองทันที

“คืนนี้แทฮยองอยู่กับเราที่นี่...นะ...”  น้ำเสียงนั้นเอื้อนเอ่ยออกมาอีกครั้ง  พร้อมรอยยิ้มหวานๆที่ส่งมาให้   และมีหรือที่เจอแบบนี้แล้วแทฮยองจะปฏิเสธมันลง  ใบหน้าคมค่อยๆพยักหน้ารับช้าๆ  และเพราะแบบนั้นทำให้แทฮยองได้รับรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิมที่คนตรงหน้าส่งมาให้

“ถ้าจองกุกแสนดีแล้วก็ยอมรับฟังเราทุกเรื่องเหมือนแทฮยองก็ดีสิ ทำยังไงนะจองกุกถึงจะนิสัยเหมือนแทฮยองได้”

“นิสัยแบบฉันไม่ดีหรอกนะ”    แทฮยองพูดตอบกลับยุนกิไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมหน้าก็พยายามถอยออกมาให้ห่างที่สุดเพราะรู้สึกว่ายุนกินั้นยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเกินไป  แต่ในตอนนั้นเองอยู่ดีๆ ยุนกิก็ส่งมือเล็กๆของตัวเองทั้งสองข้างมาจับประคองใบหน้าของแทฮยองเอาไว้ไม่ให้ถอยหนีไปไหน 

“แทฮยองหล่อจัง..” ริมฝีปากเล็กนั้นขยับพึมพำออกมาราวกับกำลังพูดอยู่คนเดียว   พร้อมแววตาคู่สวยที่ฉ่ำวาวก็จ้องมองมาราวกับจะสื่อความหมาย   ในตอนนั้นแทฮยองรู้สึกว่าริมฝีปากของตัวเองมันแห้งผากเสียจนต้องส่งลิ้นออกมาเลีย

คนเมาคนนี้ยังคงเอาแต่จ้องมองใบหน้าของแทฮยองอยู่อย่างนั้นอย่างไม่คิดจะละสายตา   ก่อนที่มือเล็กๆจะเริ่มซุกซนด้วยการลูบคลำไปตามใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้า แทฮยองรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองมันเต้นแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งเต้นแรงมากขึ้นไปอีกเมื่อริมฝีปากของยุนกิเอ่ยพูดประโยคนั้นออกมา

“ฉัน...จูบนายได้มั้ย.. ?”

“ว..ว่า..ว่าไงนะ !?”

“ขอจูบหน่อยนะ..”    ไม่รอให้ได้รับคำอนุญาตใดๆ  มือเล็กที่เคยประคองใบหน้าคมเอาไว้ก็เลื่อนลงมารั้งคอเสื้อของแทฮยองแทน ก่อนจะออกแรงดึงลงไปจนใบหน้าชิดใกล้กัน    ริมฝีปากสีชมพูอ่อนของยุนกิสัมผัสลงบนริมฝีปากของแทฮยองเบาๆราวกลับกล้าๆกลัวๆ ก่อนที่จะค่อยๆเริ่มบดจูบ  สัมผัสที่แสนเงอะๆงะๆที่ได้รับทำให้แทฮยองรู้ว่าคนที่เอ่ยปากว่าขอจูบนั้นจูบไม่เป็นเลยแม้แต่น้อย ..

“นายเคยจูบใครมาก่อนหรือเปล่า ?  ไม่สิ... นายกับจองกุกเคยจูบกันหรือเปล่า ?”   เอ่ยปากถามออกไปในตอนที่ผละออก อดไม่ได้ที่จะนึกเอ็นดูเมื่อเห็นว่าใบหน้าของคนตรงหน้าที่แม้จะแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์อยู่แล้วแต่ก็สามารถแดงยิ่งขึ้นไปอีกเพราะความเขินอาย  กลีบปากชมพูอ่อนนั้นเบะคว่ำลงคล้ายจะงอแง

“เคยสิ .. และทุกครั้งฉันก็จะโดนหมอนั่นหัวเราะเยาะและบอกตลอดเลยว่าฉันจูบไม่ดี”

“ก็นายจูบไม่ดีจริงๆนี่นา”

“ก็แล้วจะทำยังไงล่ะ !?  ฉันก็พยายามแล้วแต่มันก็ยังไม่ดีสักอื้อ----!!!”

ยังไม่ทันทียุนกิจะพูดจบแทฮยองก็บดจูดลงไปที่ริมฝีปากของคนที่กำลังพูดอยู่ทันที    มือหนาค่อยๆ ยื่นไปประคองท้ายทอยของคนตัวเล็กกว่าเพื่อปรับองศาให้ใบหน้าหวานนั้นเอียงรับจูบของตัวเองได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม    ริมฝีปากค่อยๆ บดเบียดลงไปด้วยสัมผัสที่แสนจะอ่อนนุ่มราวกับขนมสายไหม  เสียงครางของคนที่มีขนาดกายเล็กกว่าได้หลุดลอดออกมาให้ได้ยินเบาๆ   แทฮยองละเลียดชิมรสชาติขมปร่าของแอลกอฮอล์ที่ติดอยู่ที่ริมฝีปากนั้นอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนที่จากสัมผัสที่แสนอ่อนหวานแทฮยองก็ค่อยๆทำให้มันร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆด้วยเรียวลิ้นของตัวเอง   เสียงริมฝีปากที่ดูดดึงกันได้ดึงขึ้นมาจนสร้างความเขินอายให้กับคนที่ได้ยิน  มือเล็กๆเริ่มจะกำเสื้อของแทฮยองแน่นขึ้นเพราะเริ่มจะขาดอากาศหายใจ    และเพราะแบบนั้นทำให้แทฮยองค่อยๆถอนจูบออกมาและส่งยิ้มให้คนที่ตอนนี้กำลังหอบหายใจเอาอากาศเข้าไปในปอด 

แทฮยองชอบความรู้สึกแบบนี้เสมอ ท่าทีเงอะๆงะๆที่คนตรงหน้ามีให้มันทำให้การจูบรู้สึกดี  แม้รู้ว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกของอีกฝ่ายแต่อีกฝ่ายก็สามารถทำให้มันเป็นครั้งแรกได้อย่างน่าประหลาดใจ

แทฮยองนั่งมองคนที่กำลังนั่งหอบหายใจอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจก้มลงไปโฉบชิมริมฝีปากที่เริ่มบวมช้ำนั่นอีกครั้ง  แทฮยองรู้สึกได้ว่าในตอนนี้ยุนกิกำลังแสดงพฤติกรรมเลียนแบบกลับมา เมื่ออีกฝ่ายจูบตอบกลับมาด้วยสัมผัสและท่าทางเหมือนที่เขาได้จูบอีกฝ่ายเมื่อครู่นี้  มือเล็กๆนั้นโอบรอบคอของแทฮยองเอาไว้และดึงเข้าไปจนชิดใกล้  การจูบยังคงดำเนินต่อไปเช่นเดียวกับปลายลิ้นร้อนที่เกี่ยวกระหวัดพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร    และถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะพยายามเลียนแบบยังไงท่าทีเงอะๆงะๆก็ยังมีให้เห็นตลอดเวลา  หน้าอกเล็กนั้นกระเพื่อมไปมาเพราะหายใจไม่ทันจนแทฮยองต้องถอนริมฝีปากออกเพื่อให้คนตัวเล็กได้หายใจ แต่ไม่นานก็ประกบจูบลงไปอีกครั้งราวกับโหยหา       

 และในตอนนี้แทฮยองก็รู้สึกว่าอารมณ์ของตัวเองมาถึงที่สุดแล้วก็ตอนที่ถอนจูบออกมาและพูดบอกกับคนตัวเล็กไปด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำที่สั่นเครือ

“ไปที่เตียงนะ ตรงนี้ฉันกลัวว่านายจะไม่สบายตัว”

ใบหน้าของมินยุนกิตอนนี้เป็นอะไรที่อันตรายกับใจของแทฮยองสุดๆ ทั้งดวงตาที่ปรือปรอยไม่ว่าจะเพราะความเมาหรือเพราะแรงอารมณ์ และปากที่บวมช้ำนั่นอีก    ใบหน้าหวานนั้นกำลังแสดงออกถึงความมึนงงราวกับสงสัยในคำพูดของแทฮยอง แต่คนผิวแทนคิดว่าตัวเองไม่มีเวลามาอธิบายอะไรทั้งนั้น  สองแขนแกร่งค่อยๆ ประคองอุ้มร่างเล็กนั้นขึ้นมาให้อยู่ในอ้อมอกตัวเองทันที  ยุนกิรีบโอบรัดรอบคอของแทฮยองเอาไว้ด้วยความตกใจเมื่ออยู่ดีๆร่างกายของตัวเองก็ถูกยกลอยขึ้น

 แทฮยองเดินอุ้มเอาร่างเล็กๆของมินยุนกิไปโยนลงที่เตียงนอน   ก่อนจะรีบตามไปคร่อมทับร่างเล็กเอา ใบหน้าคมที่แสนดูดีก็เริ่มซุกไซร้ไปตามซอกคอหอม  กลิ่นกายของคนตัวเล็กนั้นทั้งหอมและมีเสน่ห์จนแทฮยองไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้   ในตอนนี้นั้นเหตุผลทุกอย่างได้ถูกโยนทิ้งไปจนหมดสิ่งเดียวที่แทฮยองสนใจในเวลานี้ก็คือทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายของมินยุนกิเท่านั้น  

ใบหน้าคมที่เคยซุกไซร้อยู่ตามซอกคอขาว ค่อยๆเขยิบขึ้นไปจูบซับที่บริเวณใต้คางเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ไล่จูบมาไปทั่วทั้งใบหน้า

“ถ้าฉันทำอะไรลงไปมากว่านี้แฟนนายจะไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”  เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามออกมาในตอนนี้ที่ละใบหน้าออก  มือหนายื่นไปเกลี่ยปอยผมที่มันร่วงลงมาปกปิดใบหน้าหวานให้ออกไปอย่างเบามือก่อนจะจูบลงไปบริเวณหน้าผากกว้างเบาๆ 

“ฉันเพิ่งจะโดนบอกเลิกมา จะมีแฟนได้ยังไงล่ะ”           ไม่ว่าเปล่า  คนตัวเล็กที่พูดประโยคนั้นออกมายื่นมือมากระชากคอเสื้อของแทฮยองให้ก้มลงไปรับจูบของตัวเองอย่างเอาแต่ใจ    แทฮยองอดไม่ได้ที่นึกจะหมั่นเขี้ยวการกระทำของเจ้าของร่างกายขาวนวลนี้จึงแกล้งกัดไปที่ริมฝีปากนั้นเบาๆ จนเกิดเสียงร้องออกมา    แต่ถึงอย่างนั้นการจูบก็ยังคงร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ  อารมณ์ของแทฮยองที่แต่เดิมก็มีอยู่แล้วถูกปลุกจนสุดและยิ่งปลุกเร้ามากกว่าเดิมเมื่ออยู่ดีๆ คนตัวขาวก็ถอนจูบออกมาและเอาแต่นัวเนียอยู่ที่ซอกคอของเขา

“อึก...จูบไม่ค่อยเป็นแต่ทำอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอ ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามออกมาเมื่อรู้สึกว่าบริเวณลำคอของตัวเองกำลังถูกคนตัวขาวทำให้เกิดรอย   ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอของคนตัวเล็กและขบเม้นเบาๆจนทำให้เกิดรอยอย่างไม่ยอมแพ้พร้อมมือหนาก็เริ่มซุกซนด้วยการค่อยๆ ยื่นเข้าไปภายใต้เสื้อตัวบางที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่ก่อนจะค่อยๆ ลูบคลำไปตามหน้าท้องที่แบนราบ แทฮยองรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกลั้นหายใจทุกครั้งในตอนที่มือของเขาลากผ่าน

ก่อนเสียงครางที่แสนหวานของคนตัวเล็กจะดังหลุดลอดออกมาเบาๆให้ได้ยินทันที ที่ปลายนิ้วของแทฮยองสะกิดเข้าที่ยอดอก  แววตาคู่หวานที่กำลังปรือปรอยนั้นจ้องมองมาที่แทฮยองอย่างพยายามสะกดกั้นอารมณ์วาบหวิวที่มันกำลังเกิด     แทฮยองค่อยๆจับให้คนตัวขาวลุกขึ้นมานั่งพิงบริเวณหัวเตียงก่อนจะลงมือถอดเสื้อผ้าที่มันแสนจะเกะกะทั้งของตัวเองและของคนตัวขาวออกไปให้พ้น

และทันทีที่เสื้อผ้าถูกปลดออกไปร่างกายที่แสนจะบอบบางและน่าทะนุถนอมของมินยุนกิก็ได้ปรากฏให้เห็นในสายตา  แทฮยองอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก    มือหนายื่นไปประคองใบหน้านั้นมาบดจูบอีกครั้งและก่อนจะถอนจูบออกมาและไล่จูบมาตั้งแต่ซอกคอถึงไหปลาร้า

“อ.อ๊ะ...อื้อ”                 



และทันทีที่ปลายลิ้นร้อมเริ่มละเลงหยอกล้อที่ยอดอก มินยุนกิก็หลุดเสียงครางร้องออกมาทันที  ร่างบางนั้นสั่นสะท้านไปทั้งร่างเพราะความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น  ได้แต่เชิดหน้าขึ้นพร้อมกัดปากอย่างพยายามจะสะกดกั้นอารมณ์  เหงื่อเม็ดๆเล็กเริ่มผุดขึ้นมาเต็มใบหน้า

ในหัวสมองของยุนกิในตอนนี้มันอื้อไปหมด ไม่สามารถรับรู้อะไรทั้งนั้นและไม่รู้ด้วยว่าสิ่งที่ตนทำอยู่นั้นมันไม่ถูก รู้เพียงแค่ว่าในตอนนี้มันต้องการ..

ร่างกายของมินยุนกิมันตอบสนองแทฮยองได้เป็นอย่างดี คนตัวสูงยกยิ้มอย่างพอใจก่อนมือที่ซุกซนนั้นจะเริ่มปัดป่ายไปตามบริเวณส่วนล่างของร่างกายคนตรงหน้า

กางเกงบอลขาสั้นที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่ถูกดึงรั้งออกไปช้าๆ และเจ้าของร่างกายก็ให้ความร่วมมือในการปลดเปื้องกางเกงของตัวเองอย่างดี และทันทีที่มือหนาจับเข้ากับตรงส่วนนั้นเสียงหวีดร้องก็ดังออกมา

“อ๊า--า..แทฮยอง..อึก...มัน..เสียว...อา...อ๊ะ.!”   

 ในขณะที่มือหนาเริ่มบีบคลึงที่ส่วนนั้น  เรียวลิ้นร้อนก็ยังคงวนเวียนอยู่ที่ยอดอกไม่ห่างไปไหน  ทำให้ในตอนนี้ยุนกิเหมือนถูกปลุกเร้าอารมณ์ทั้งจากด้านบนและด้านล่าง  ความเสียวที่เล่นงานพร้อมๆกันทำให้มินยุนกิไม่สามารถอยู่เฉยๆ ได้อีกต่อไปจึงยื่นมือไปจับขยุ้มไปที่กลุ่มผมของแทฮยองก่อนจะดึงขึ้นมาบดจูบลงไปที่ริมฝีปากอย่างเร้าร้อน  เรียวลิ้นที่แสนซุกซนของคนตัวเล็กพยายามไล่ต้อนเรียวลิ้นหนาของแทฮยองอย่างไม่ยอมแพ้

“อา...” และไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ซับในของตนเองถูกดึงออกและมือของแทฮยองก็สัมผัสกับส่วนนั้นโดยตรง   ร่างบางถึงกับต้องถอนจูบออกมาและเชิดหน้าร้องครางทันทีที่มือหนานั้นเริ่มขยับขึ้นลง  มือเล็กๆที่เคยจับผมของแทฮยองไว้ละออกมาและกำผ้าปูที่นอนแน่น

“แท...แท..อ๊ะ.."

"อึก..แท..แทฮยอง"

"เร็ว..อึก...เร็วกว่านี้..อา...ไม่ได้หรือไง”      จังหวะการเคลื่อนไหวของมือหนานั้นมันช้าจนแทบบ้า  ยุนกิเหงื่อแตกพลั่กออกมาด้วยความทรมานและพร้อมหอบหายใจจนตัวโยนอย่างน่ากลัว

"ไม่ดีเหรอ ?"  แทฮยองเอ่ยถามออกมาด้วยรอยยิ้มในขณะที่เงยหน้าขึ้นมามองคนที่กำลังเชิดหน้าร้องครางเรียกชื่อของตัวเองไม่ยอมหยุด

"ม..ไม่...ไม่..อึก...เร็วกว่า..เร็วกว่านี้อื้อ.."

"แทฮยอง..อึก....ขอ...ขอร้องนะ.."

“อ๊า! แท...แทฮยอง..ท...ทำอะไร อื้อออ..”  จากเสียงที่เคยวิงวอนขอร้องกลายเป็นเสียงหวีดร้องทันที   ยุนกิรู้สึกหน้าแดงก่ำทันทีที่เห็นว่าในตอนนี้แทฮยองกำลังใช้ปากกับส่วนนั้นของตัวเอง    มือเล็กๆยื่นออกไปหมายจะดึงหัวของแทฮยองออกไปแต่กลายเป็นว่าได้ยื่นมือไปขยุ้มกลุ่มผมนั้นแทนพร้อมบังคับให้ขยับขึ้นลงตามความต้องการของตัวเอง

เสียงครางสลับกับเสียงเรียกชื่อดังออกมาไม่ยอมหยุด  เหงื่อเม็ดเล็กๆได้ผุดขึ้นเต็มใบหน้าหวานและในเวลาไม่นานมินยุนกิก็ปลดปล่อยออกมา แทฮยองกลืนกลิ่นสิ่งเหล่านั้นลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นมาประกบจูบยุนกิอีกครั้งราวกับอยากให้คนตัวเล็กได้ชิมรสชาติของตนเองพร้อมมือก็ลูบไล้และบีบคลำไปตามสะโพกนิ่ม    ก่อนที่แทฮยองจะค่อยๆ ใช้นิ้วมือของตัวเองปาดเอาคราบเหล่านั้นที่ยังหลงเหลืออยู่เพื่อใช้ในการกระทำบางสิ่ง

 “อ๊า...!”  





เสียงหวีดร้องดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อคนตัวเล็กสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในช่องทางที่แสนคับแคบของตนเอง  ยุนกิสะดุ้งผวารีบโผกอดคอของแทฮยองไว้ทันที

“แทฮยอง..อ๊ะ..ทำ..อื้อ..ทำอะไร..” 

“ไม่เคยงั้นเหรอ ?” 

“อื้อ..ม..ไม่..อ๊าา! พอ! ฮึก! ท..แทฮยอง! บอกให้พอไงอ๊ะ! อึก...”   มือเล็กๆเริ่มทุบไปที่แผ่นหลังของแทฮยองพร้อมส่งเสียงประท้วงออกมาเมื่อรู้สึกได้ว่าความคับแน่นมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเช่นเดียวกับความเจ็บ  น้ำ  ใสๆเริ่มไหลรินออกมาจากขอบตาแต่ถึงอย่างนั้นก็ดูเหมือนแทฮยองไม่สามารถที่จะหยุดการกระทำเหล่านี้ได้เลยเพราะความต้องการของตนเองมันมากเกินกว่าจะหยุด

“แท..อ๊าาา..ต..ตรงนั้น..”  ก่อนเสียงหวานที่กรีดร้องออกมาพร้อมประโยคดังกล่าวจะทำให้แทฮยองยกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจทันที  

บทรักของทั้งสองได้เริ่มขึ้นเมื่อร่างทั้งสองค่อยๆสอดประสานกันอย่างเชื่องช้า       สิ่งแปลกใหม่ที่กำลังจะเข้ามาในร่างกายทำเอามินยุนกิอดไม่ได้ที่จะเผลอกลั้นหายใจเอาไว้พร้อมดวงตาที่หลับแน่นราวกับไม่อยากรับรู้อะไร

“อืม”        




แต่เสียงครางทุ้มต่ำดังขึ้นมาใกล้ๆหู ชวนให้คนที่กลั้นหายใจรู้สึกใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันที   คนตัวเล็กอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมาเพื่อมองใบหน้าหล่อเหลาให้มันชัดๆ   มือเล็กๆเริ่มลูบไล้ไปตามใบหน้าของแทฮยองอย่างหลงไหลก่อนจะค่อยๆยื่นใบหน้าไปจูบซับที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าเบาๆ และละออกมามองด้วยใบหน้าชวนให้เกิดอารมณ์   แทฮยองต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากอีกครั้งเพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่ามินยุนกิจะมีเสน่ห์และทำให้เกิดอารมณ์ได้มากมายถึงเพียงนี้  มือหนายื่นออกมาลูบที่แก้มนิ่มนั้นเบาๆ  ใบหน้าหวานนั้นเอียงเข้ามาหามือของแทฮยองราวกับลูกแมว   และก่อนที่ลูกแมวตัวนั้นจะสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อแทฮยองสอดใส่สิ่งนั้นเข้ามาจนสุด

"อ๊า! แท...แท...อึก.."

ไม่รอให้คนตรงหน้าโวยวายอะไรออกมาแทฮยองก็เริ่มขยับตัวทันที  จากที่จะอ้าปากด่ากลายเป็นว่าในตอนนี้ยุนกิเอาแต่ครางพร้อมเรียกชื่อของแทฮยองออกมาไม่ยอมหยุดและเพราะแบบนั้นทำให้แรงอารมณ์ของแทฮยองสูงมากขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งสูงมากขึ้นเท่าไหร่ท่วงทำนองแห่งรักที่บรรเลงก็เร่าร้อนมากขึ้นเท่านั้น

ความเย็นของเครื่องปรับอากาศดูเหมือนจะไม่สามารถทำให้อุณภูมิของห้องนี้ลดลงได้เลย  เสียงน่าอายที่เกิดจากการกระทบกันของผิวหนังและเสียงครางที่แสนหวานดังไปทั่วทั้งห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆห้องนี้   ร่างกายของคนทั้งสองชุ่มไปด้วยเหงื่อ 

การสอดประสานยังคงร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ไม่นานแรงอารมณ์ของแทฮยองจะปลดปล่อยออกมาจนหมดเช่นเดียวกันกับยุนกิที่แม้จะปลดปล่อยไปรอบนึงแล้วแต่ก็ยังสามารถปล่อยออกมาได้อีกเช่นกัน

TBC.   (https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1562855&chapter=3)

อย่าลืมกลับไปอ่านและเม้นท์ให้ด้วยนะทุกคน ;-;