- cut -
นาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่ตรงผนังห้องบ่งบอกว่าในตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะตีสองแล้ว แทฮยองไม่อาจรู้ได้ว่าก่อนหน้าที่เขาจะมาหาเมื่อตอนสี่ทุ่มยุนกิได้นั่งดื่มพวกของมึนเมาพวกนี้มานานแค่ไหนแล้ว แต่ก็คิดว่าเยอะอยู่เหมือนกันถ้าดูจากจำนวนกระป๋องที่วางเรียงรายในตั้งแต่ตอนแรก
แม้รู้ไม่ใช่เวลาแต่ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความคอแข็งของคนตัวเล็ก แต่ถึงจะคอแข็งอย่างไรมันก็ควรจะหยุดแค่นี้ มือหนายื่นไปหยิบแย่งกระป๋องเบียร์ที่ไม่รู้ว่ากระป๋องเท่าไหร่ที่กำลังจะถูกเปิดออกมาจากมือเล็กๆคู่นั้น และนั่นทำให้เสียงลมหายใจฟึดฟัดดังออกมาจากคนที่โดนแย่งกระป๋องเบียร์มาจากมือ
แม้รู้ไม่ใช่เวลาแต่ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความคอแข็งของคนตัวเล็ก แต่ถึงจะคอแข็งอย่างไรมันก็ควรจะหยุดแค่นี้ มือหนายื่นไปหยิบแย่งกระป๋องเบียร์ที่ไม่รู้ว่ากระป๋องเท่าไหร่ที่กำลังจะถูกเปิดออกมาจากมือเล็กๆคู่นั้น และนั่นทำให้เสียงลมหายใจฟึดฟัดดังออกมาจากคนที่โดนแย่งกระป๋องเบียร์มาจากมือ
“นายเมามากแล้วนะพอแค่นี้เถอะ ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว”
“ฉันยังไหวน่าาา” เสียงที่ท้วงออกมานั้นยานครางเต็มทีรวมถึงร่างกายที่โอนเอนไปมาและตาที่ลืมแทบไม่ขึ้น แทฮยองได้แต่ส่ายหัวให้กับคนดื้อรั้นด้วยความเหนื่อยใจ
“ถึงจะยังไหวยังไงก็ต้องพอเพราะนี่มันดึกมากแล้ว นายต้องไปนอนเพราะฉันก็จะกลับไปนอนที่ห้องเหมือนกัน”
“หืออออ... แทฮยองจะกลับห้องทำไมกัน ไม่ต้องกลับหรอก แทฮยองอยู่ที่นี่แหละ อยู่ที่นี่นะ อยู่กับเรานะ อย่าปล่อยให้เราอยู่คนเดียวนะ” เสียงนั้นพูดมาคล้ายจะงอแงพร้อมร่างเล็กที่อยู่ดีๆ ก็โถมทับมาใส่ร่างกายของแทฮยองโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ด้วยสัญชาติญาณแทฮยองรีบยื่นมือไปโอบประคองรอบเอวของร่างที่โถมมาใส่ตัวเองทันที
“คืนนี้แทฮยองอยู่กับเราที่นี่...นะ...” น้ำเสียงนั้นเอื้อนเอ่ยออกมาอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มหวานๆที่ส่งมาให้ และมีหรือที่เจอแบบนี้แล้วแทฮยองจะปฏิเสธมันลง ใบหน้าคมค่อยๆพยักหน้ารับช้าๆ และเพราะแบบนั้นทำให้แทฮยองได้รับรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิมที่คนตรงหน้าส่งมาให้
“ถ้าจองกุกแสนดีแล้วก็ยอมรับฟังเราทุกเรื่องเหมือนแทฮยองก็ดีสิ ทำยังไงนะจองกุกถึงจะนิสัยเหมือนแทฮยองได้”
“นิสัยแบบฉันไม่ดีหรอกนะ” แทฮยองพูดตอบกลับยุนกิไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมหน้าก็พยายามถอยออกมาให้ห่างที่สุดเพราะรู้สึกว่ายุนกินั้นยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเกินไป แต่ในตอนนั้นเองอยู่ดีๆ ยุนกิก็ส่งมือเล็กๆของตัวเองทั้งสองข้างมาจับประคองใบหน้าของแทฮยองเอาไว้ไม่ให้ถอยหนีไปไหน
“แทฮยองหล่อจัง..” ริมฝีปากเล็กนั้นขยับพึมพำออกมาราวกับกำลังพูดอยู่คนเดียว พร้อมแววตาคู่สวยที่ฉ่ำวาวก็จ้องมองมาราวกับจะสื่อความหมาย ในตอนนั้นแทฮยองรู้สึกว่าริมฝีปากของตัวเองมันแห้งผากเสียจนต้องส่งลิ้นออกมาเลีย
คนเมาคนนี้ยังคงเอาแต่จ้องมองใบหน้าของแทฮยองอยู่อย่างนั้นอย่างไม่คิดจะละสายตา ก่อนที่มือเล็กๆจะเริ่มซุกซนด้วยการลูบคลำไปตามใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้า แทฮยองรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองมันเต้นแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งเต้นแรงมากขึ้นไปอีกเมื่อริมฝีปากของยุนกิเอ่ยพูดประโยคนั้นออกมา
“ฉัน...จูบนายได้มั้ย.. ?”
“ว..ว่า..ว่าไงนะ !?”
“ขอจูบหน่อยนะ..” ไม่รอให้ได้รับคำอนุญาตใดๆ มือเล็กที่เคยประคองใบหน้าคมเอาไว้ก็เลื่อนลงมารั้งคอเสื้อของแทฮยองแทน ก่อนจะออกแรงดึงลงไปจนใบหน้าชิดใกล้กัน ริมฝีปากสีชมพูอ่อนของยุนกิสัมผัสลงบนริมฝีปากของแทฮยองเบาๆราวกลับกล้าๆกลัวๆ ก่อนที่จะค่อยๆเริ่มบดจูบ สัมผัสที่แสนเงอะๆงะๆที่ได้รับทำให้แทฮยองรู้ว่าคนที่เอ่ยปากว่าขอจูบนั้นจูบไม่เป็นเลยแม้แต่น้อย ..
“นายเคยจูบใครมาก่อนหรือเปล่า ? ไม่สิ... นายกับจองกุกเคยจูบกันหรือเปล่า ?” เอ่ยปากถามออกไปในตอนที่ผละออก อดไม่ได้ที่จะนึกเอ็นดูเมื่อเห็นว่าใบหน้าของคนตรงหน้าที่แม้จะแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์อยู่แล้วแต่ก็สามารถแดงยิ่งขึ้นไปอีกเพราะความเขินอาย กลีบปากชมพูอ่อนนั้นเบะคว่ำลงคล้ายจะงอแง
“เคยสิ .. และทุกครั้งฉันก็จะโดนหมอนั่นหัวเราะเยาะและบอกตลอดเลยว่าฉันจูบไม่ดี”
“ก็นายจูบไม่ดีจริงๆนี่นา”
“ก็แล้วจะทำยังไงล่ะ !? ฉันก็พยายามแล้วแต่มันก็ยังไม่ดีสักอื้อ----!!!”
ยังไม่ทันทียุนกิจะพูดจบแทฮยองก็บดจูดลงไปที่ริมฝีปากของคนที่กำลังพูดอยู่ทันที มือหนาค่อยๆ ยื่นไปประคองท้ายทอยของคนตัวเล็กกว่าเพื่อปรับองศาให้ใบหน้าหวานนั้นเอียงรับจูบของตัวเองได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม ริมฝีปากค่อยๆ บดเบียดลงไปด้วยสัมผัสที่แสนจะอ่อนนุ่มราวกับขนมสายไหม เสียงครางของคนที่มีขนาดกายเล็กกว่าได้หลุดลอดออกมาให้ได้ยินเบาๆ แทฮยองละเลียดชิมรสชาติขมปร่าของแอลกอฮอล์ที่ติดอยู่ที่ริมฝีปากนั้นอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนที่จากสัมผัสที่แสนอ่อนหวานแทฮยองก็ค่อยๆทำให้มันร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆด้วยเรียวลิ้นของตัวเอง เสียงริมฝีปากที่ดูดดึงกันได้ดึงขึ้นมาจนสร้างความเขินอายให้กับคนที่ได้ยิน มือเล็กๆเริ่มจะกำเสื้อของแทฮยองแน่นขึ้นเพราะเริ่มจะขาดอากาศหายใจ และเพราะแบบนั้นทำให้แทฮยองค่อยๆถอนจูบออกมาและส่งยิ้มให้คนที่ตอนนี้กำลังหอบหายใจเอาอากาศเข้าไปในปอด
แทฮยองชอบความรู้สึกแบบนี้เสมอ ท่าทีเงอะๆงะๆที่คนตรงหน้ามีให้มันทำให้การจูบรู้สึกดี แม้รู้ว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกของอีกฝ่ายแต่อีกฝ่ายก็สามารถทำให้มันเป็นครั้งแรกได้อย่างน่าประหลาดใจ
แทฮยองนั่งมองคนที่กำลังนั่งหอบหายใจอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจก้มลงไปโฉบชิมริมฝีปากที่เริ่มบวมช้ำนั่นอีกครั้ง แทฮยองรู้สึกได้ว่าในตอนนี้ยุนกิกำลังแสดงพฤติกรรมเลียนแบบกลับมา เมื่ออีกฝ่ายจูบตอบกลับมาด้วยสัมผัสและท่าทางเหมือนที่เขาได้จูบอีกฝ่ายเมื่อครู่นี้ มือเล็กๆนั้นโอบรอบคอของแทฮยองเอาไว้และดึงเข้าไปจนชิดใกล้ การจูบยังคงดำเนินต่อไปเช่นเดียวกับปลายลิ้นร้อนที่เกี่ยวกระหวัดพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร และถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะพยายามเลียนแบบยังไงท่าทีเงอะๆงะๆก็ยังมีให้เห็นตลอดเวลา หน้าอกเล็กนั้นกระเพื่อมไปมาเพราะหายใจไม่ทันจนแทฮยองต้องถอนริมฝีปากออกเพื่อให้คนตัวเล็กได้หายใจ แต่ไม่นานก็ประกบจูบลงไปอีกครั้งราวกับโหยหา
และในตอนนี้แทฮยองก็รู้สึกว่าอารมณ์ของตัวเองมาถึงที่สุดแล้วก็ตอนที่ถอนจูบออกมาและพูดบอกกับคนตัวเล็กไปด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำที่สั่นเครือ
“ไปที่เตียงนะ ตรงนี้ฉันกลัวว่านายจะไม่สบายตัว”
ใบหน้าของมินยุนกิตอนนี้เป็นอะไรที่อันตรายกับใจของแทฮยองสุดๆ ทั้งดวงตาที่ปรือปรอยไม่ว่าจะเพราะความเมาหรือเพราะแรงอารมณ์ และปากที่บวมช้ำนั่นอีก ใบหน้าหวานนั้นกำลังแสดงออกถึงความมึนงงราวกับสงสัยในคำพูดของแทฮยอง แต่คนผิวแทนคิดว่าตัวเองไม่มีเวลามาอธิบายอะไรทั้งนั้น สองแขนแกร่งค่อยๆ ประคองอุ้มร่างเล็กนั้นขึ้นมาให้อยู่ในอ้อมอกตัวเองทันที ยุนกิรีบโอบรัดรอบคอของแทฮยองเอาไว้ด้วยความตกใจเมื่ออยู่ดีๆร่างกายของตัวเองก็ถูกยกลอยขึ้น
แทฮยองเดินอุ้มเอาร่างเล็กๆของมินยุนกิไปโยนลงที่เตียงนอน ก่อนจะรีบตามไปคร่อมทับร่างเล็กเอา ใบหน้าคมที่แสนดูดีก็เริ่มซุกไซร้ไปตามซอกคอหอม กลิ่นกายของคนตัวเล็กนั้นทั้งหอมและมีเสน่ห์จนแทฮยองไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้ ในตอนนี้นั้นเหตุผลทุกอย่างได้ถูกโยนทิ้งไปจนหมดสิ่งเดียวที่แทฮยองสนใจในเวลานี้ก็คือทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายของมินยุนกิเท่านั้น
ใบหน้าคมที่เคยซุกไซร้อยู่ตามซอกคอขาว ค่อยๆเขยิบขึ้นไปจูบซับที่บริเวณใต้คางเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ไล่จูบมาไปทั่วทั้งใบหน้า
“ถ้าฉันทำอะไรลงไปมากว่านี้แฟนนายจะไม่ว่าอะไรใช่มั้ย” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามออกมาในตอนนี้ที่ละใบหน้าออก มือหนายื่นไปเกลี่ยปอยผมที่มันร่วงลงมาปกปิดใบหน้าหวานให้ออกไปอย่างเบามือก่อนจะจูบลงไปบริเวณหน้าผากกว้างเบาๆ
“ฉันเพิ่งจะโดนบอกเลิกมา จะมีแฟนได้ยังไงล่ะ” ไม่ว่าเปล่า คนตัวเล็กที่พูดประโยคนั้นออกมายื่นมือมากระชากคอเสื้อของแทฮยองให้ก้มลงไปรับจูบของตัวเองอย่างเอาแต่ใจ แทฮยองอดไม่ได้ที่นึกจะหมั่นเขี้ยวการกระทำของเจ้าของร่างกายขาวนวลนี้จึงแกล้งกัดไปที่ริมฝีปากนั้นเบาๆ จนเกิดเสียงร้องออกมา แต่ถึงอย่างนั้นการจูบก็ยังคงร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์ของแทฮยองที่แต่เดิมก็มีอยู่แล้วถูกปลุกจนสุดและยิ่งปลุกเร้ามากกว่าเดิมเมื่ออยู่ดีๆ คนตัวขาวก็ถอนจูบออกมาและเอาแต่นัวเนียอยู่ที่ซอกคอของเขา
“อึก...จูบไม่ค่อยเป็นแต่ทำอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอ ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามออกมาเมื่อรู้สึกว่าบริเวณลำคอของตัวเองกำลังถูกคนตัวขาวทำให้เกิดรอย ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอของคนตัวเล็กและขบเม้นเบาๆจนทำให้เกิดรอยอย่างไม่ยอมแพ้พร้อมมือหนาก็เริ่มซุกซนด้วยการค่อยๆ ยื่นเข้าไปภายใต้เสื้อตัวบางที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่ก่อนจะค่อยๆ ลูบคลำไปตามหน้าท้องที่แบนราบ แทฮยองรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกลั้นหายใจทุกครั้งในตอนที่มือของเขาลากผ่าน
ก่อนเสียงครางที่แสนหวานของคนตัวเล็กจะดังหลุดลอดออกมาเบาๆให้ได้ยินทันที ที่ปลายนิ้วของแทฮยองสะกิดเข้าที่ยอดอก แววตาคู่หวานที่กำลังปรือปรอยนั้นจ้องมองมาที่แทฮยองอย่างพยายามสะกดกั้นอารมณ์วาบหวิวที่มันกำลังเกิด แทฮยองค่อยๆจับให้คนตัวขาวลุกขึ้นมานั่งพิงบริเวณหัวเตียงก่อนจะลงมือถอดเสื้อผ้าที่มันแสนจะเกะกะทั้งของตัวเองและของคนตัวขาวออกไปให้พ้น
และทันทีที่เสื้อผ้าถูกปลดออกไปร่างกายที่แสนจะบอบบางและน่าทะนุถนอมของมินยุนกิก็ได้ปรากฏให้เห็นในสายตา แทฮยองอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มือหนายื่นไปประคองใบหน้านั้นมาบดจูบอีกครั้งและก่อนจะถอนจูบออกมาและไล่จูบมาตั้งแต่ซอกคอถึงไหปลาร้า
“อ.อ๊ะ...อื้อ”
และทันทีที่ปลายลิ้นร้อมเริ่มละเลงหยอกล้อที่ยอดอก มินยุนกิก็หลุดเสียงครางร้องออกมาทันที ร่างบางนั้นสั่นสะท้านไปทั้งร่างเพราะความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น ได้แต่เชิดหน้าขึ้นพร้อมกัดปากอย่างพยายามจะสะกดกั้นอารมณ์ เหงื่อเม็ดๆเล็กเริ่มผุดขึ้นมาเต็มใบหน้า
ในหัวสมองของยุนกิในตอนนี้มันอื้อไปหมด ไม่สามารถรับรู้อะไรทั้งนั้นและไม่รู้ด้วยว่าสิ่งที่ตนทำอยู่นั้นมันไม่ถูก รู้เพียงแค่ว่าในตอนนี้มันต้องการ..
ร่างกายของมินยุนกิมันตอบสนองแทฮยองได้เป็นอย่างดี คนตัวสูงยกยิ้มอย่างพอใจก่อนมือที่ซุกซนนั้นจะเริ่มปัดป่ายไปตามบริเวณส่วนล่างของร่างกายคนตรงหน้า
กางเกงบอลขาสั้นที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่ถูกดึงรั้งออกไปช้าๆ และเจ้าของร่างกายก็ให้ความร่วมมือในการปลดเปื้องกางเกงของตัวเองอย่างดี และทันทีที่มือหนาจับเข้ากับตรงส่วนนั้นเสียงหวีดร้องก็ดังออกมา
“อ๊า--า..แทฮยอง..อึก...มัน..เสียว...อา...อ๊ะ.!”
ในขณะที่มือหนาเริ่มบีบคลึงที่ส่วนนั้น เรียวลิ้นร้อนก็ยังคงวนเวียนอยู่ที่ยอดอกไม่ห่างไปไหน ทำให้ในตอนนี้ยุนกิเหมือนถูกปลุกเร้าอารมณ์ทั้งจากด้านบนและด้านล่าง ความเสียวที่เล่นงานพร้อมๆกันทำให้มินยุนกิไม่สามารถอยู่เฉยๆ ได้อีกต่อไปจึงยื่นมือไปจับขยุ้มไปที่กลุ่มผมของแทฮยองก่อนจะดึงขึ้นมาบดจูบลงไปที่ริมฝีปากอย่างเร้าร้อน เรียวลิ้นที่แสนซุกซนของคนตัวเล็กพยายามไล่ต้อนเรียวลิ้นหนาของแทฮยองอย่างไม่ยอมแพ้
“อา...” และไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ซับในของตนเองถูกดึงออกและมือของแทฮยองก็สัมผัสกับส่วนนั้นโดยตรง ร่างบางถึงกับต้องถอนจูบออกมาและเชิดหน้าร้องครางทันทีที่มือหนานั้นเริ่มขยับขึ้นลง มือเล็กๆที่เคยจับผมของแทฮยองไว้ละออกมาและกำผ้าปูที่นอนแน่น
“แท...แท..อ๊ะ.."
"อึก..แท..แทฮยอง"
"เร็ว..อึก...เร็วกว่านี้..อา...ไม่ได้หรือไง” จังหวะการเคลื่อนไหวของมือหนานั้นมันช้าจนแทบบ้า ยุนกิเหงื่อแตกพลั่กออกมาด้วยความทรมานและพร้อมหอบหายใจจนตัวโยนอย่างน่ากลัว
"ไม่ดีเหรอ ?" แทฮยองเอ่ยถามออกมาด้วยรอยยิ้มในขณะที่เงยหน้าขึ้นมามองคนที่กำลังเชิดหน้าร้องครางเรียกชื่อของตัวเองไม่ยอมหยุด
"ม..ไม่...ไม่..อึก...เร็วกว่า..เร็วกว่านี้อื้อ.."
"แทฮยอง..อึก....ขอ...ขอร้องนะ.."
“อ๊า! แท...แทฮยอง..ท...ทำอะไร อื้อออ..” จากเสียงที่เคยวิงวอนขอร้องกลายเป็นเสียงหวีดร้องทันที ยุนกิรู้สึกหน้าแดงก่ำทันทีที่เห็นว่าในตอนนี้แทฮยองกำลังใช้ปากกับส่วนนั้นของตัวเอง มือเล็กๆยื่นออกไปหมายจะดึงหัวของแทฮยองออกไปแต่กลายเป็นว่าได้ยื่นมือไปขยุ้มกลุ่มผมนั้นแทนพร้อมบังคับให้ขยับขึ้นลงตามความต้องการของตัวเอง
เสียงครางสลับกับเสียงเรียกชื่อดังออกมาไม่ยอมหยุด เหงื่อเม็ดเล็กๆได้ผุดขึ้นเต็มใบหน้าหวานและในเวลาไม่นานมินยุนกิก็ปลดปล่อยออกมา แทฮยองกลืนกลิ่นสิ่งเหล่านั้นลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นมาประกบจูบยุนกิอีกครั้งราวกับอยากให้คนตัวเล็กได้ชิมรสชาติของตนเองพร้อมมือก็ลูบไล้และบีบคลำไปตามสะโพกนิ่ม ก่อนที่แทฮยองจะค่อยๆ ใช้นิ้วมือของตัวเองปาดเอาคราบเหล่านั้นที่ยังหลงเหลืออยู่เพื่อใช้ในการกระทำบางสิ่ง
“อ๊า...!”
เสียงหวีดร้องดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อคนตัวเล็กสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในช่องทางที่แสนคับแคบของตนเอง ยุนกิสะดุ้งผวารีบโผกอดคอของแทฮยองไว้ทันที
เสียงหวีดร้องดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อคนตัวเล็กสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังรุกล้ำเข้ามาในช่องทางที่แสนคับแคบของตนเอง ยุนกิสะดุ้งผวารีบโผกอดคอของแทฮยองไว้ทันที
“แทฮยอง..อ๊ะ..ทำ..อื้อ..ทำอะไร..”
“ไม่เคยงั้นเหรอ ?”
“อื้อ..ม..ไม่..อ๊าา! พอ! ฮึก! ท..แทฮยอง! บอกให้พอไงอ๊ะ! อึก...” มือเล็กๆเริ่มทุบไปที่แผ่นหลังของแทฮยองพร้อมส่งเสียงประท้วงออกมาเมื่อรู้สึกได้ว่าความคับแน่นมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเช่นเดียวกับความเจ็บ น้ำ ใสๆเริ่มไหลรินออกมาจากขอบตาแต่ถึงอย่างนั้นก็ดูเหมือนแทฮยองไม่สามารถที่จะหยุดการกระทำเหล่านี้ได้เลยเพราะความต้องการของตนเองมันมากเกินกว่าจะหยุด
“แท..อ๊าาา..ต..ตรงนั้น..” ก่อนเสียงหวานที่กรีดร้องออกมาพร้อมประโยคดังกล่าวจะทำให้แทฮยองยกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจทันที
บทรักของทั้งสองได้เริ่มขึ้นเมื่อร่างทั้งสองค่อยๆสอดประสานกันอย่างเชื่องช้า สิ่งแปลกใหม่ที่กำลังจะเข้ามาในร่างกายทำเอามินยุนกิอดไม่ได้ที่จะเผลอกลั้นหายใจเอาไว้พร้อมดวงตาที่หลับแน่นราวกับไม่อยากรับรู้อะไร
“อืม”
แต่เสียงครางทุ้มต่ำดังขึ้นมาใกล้ๆหู ชวนให้คนที่กลั้นหายใจรู้สึกใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันที คนตัวเล็กอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมาเพื่อมองใบหน้าหล่อเหลาให้มันชัดๆ มือเล็กๆเริ่มลูบไล้ไปตามใบหน้าของแทฮยองอย่างหลงไหลก่อนจะค่อยๆยื่นใบหน้าไปจูบซับที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าเบาๆ และละออกมามองด้วยใบหน้าชวนให้เกิดอารมณ์ แทฮยองต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากอีกครั้งเพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่ามินยุนกิจะมีเสน่ห์และทำให้เกิดอารมณ์ได้มากมายถึงเพียงนี้ มือหนายื่นออกมาลูบที่แก้มนิ่มนั้นเบาๆ ใบหน้าหวานนั้นเอียงเข้ามาหามือของแทฮยองราวกับลูกแมว และก่อนที่ลูกแมวตัวนั้นจะสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อแทฮยองสอดใส่สิ่งนั้นเข้ามาจนสุด
แต่เสียงครางทุ้มต่ำดังขึ้นมาใกล้ๆหู ชวนให้คนที่กลั้นหายใจรู้สึกใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันที คนตัวเล็กอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมาเพื่อมองใบหน้าหล่อเหลาให้มันชัดๆ มือเล็กๆเริ่มลูบไล้ไปตามใบหน้าของแทฮยองอย่างหลงไหลก่อนจะค่อยๆยื่นใบหน้าไปจูบซับที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าเบาๆ และละออกมามองด้วยใบหน้าชวนให้เกิดอารมณ์ แทฮยองต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากอีกครั้งเพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่ามินยุนกิจะมีเสน่ห์และทำให้เกิดอารมณ์ได้มากมายถึงเพียงนี้ มือหนายื่นออกมาลูบที่แก้มนิ่มนั้นเบาๆ ใบหน้าหวานนั้นเอียงเข้ามาหามือของแทฮยองราวกับลูกแมว และก่อนที่ลูกแมวตัวนั้นจะสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อแทฮยองสอดใส่สิ่งนั้นเข้ามาจนสุด
"อ๊า! แท...แท...อึก.."
ไม่รอให้คนตรงหน้าโวยวายอะไรออกมาแทฮยองก็เริ่มขยับตัวทันที จากที่จะอ้าปากด่ากลายเป็นว่าในตอนนี้ยุนกิเอาแต่ครางพร้อมเรียกชื่อของแทฮยองออกมาไม่ยอมหยุดและเพราะแบบนั้นทำให้แรงอารมณ์ของแทฮยองสูงมากขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งสูงมากขึ้นเท่าไหร่ท่วงทำนองแห่งรักที่บรรเลงก็เร่าร้อนมากขึ้นเท่านั้น
ความเย็นของเครื่องปรับอากาศดูเหมือนจะไม่สามารถทำให้อุณภูมิของห้องนี้ลดลงได้เลย เสียงน่าอายที่เกิดจากการกระทบกันของผิวหนังและเสียงครางที่แสนหวานดังไปทั่วทั้งห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆห้องนี้ ร่างกายของคนทั้งสองชุ่มไปด้วยเหงื่อ
การสอดประสานยังคงร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ไม่นานแรงอารมณ์ของแทฮยองจะปลดปล่อยออกมาจนหมดเช่นเดียวกันกับยุนกิที่แม้จะปลดปล่อยไปรอบนึงแล้วแต่ก็ยังสามารถปล่อยออกมาได้อีกเช่นกัน
อย่าลืมกลับไปอ่านและเม้นท์ให้ด้วยนะทุกคน ;-;
