adult zone
"ยุนกิครับ..."
มือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามกรอบหน้าหวานพร้อมเสียงทุ้มก็เอ่ยเรียกชื่อของคนตัวเล็กออกมาด้วยถ้อยคำสุภาพและน้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้เจ้าของชื่อที่โดนเอ่ยเรียกรู้สึกหัวใจกระตุกวูบทันที ได้แต่นอนบิดเร้าร่างกายไปมาด้วยความทรมานและรู้สึกถึงความปั่นป่วนของมวลสารที่มันเกิดขึ้นอยู่ตรงบริเวณหน้าท้องตัวเอง
มินยุนกิในตอนนี้อยากจะอ้าปากด่าคนที่เอาแต่ใช้น้ำเสียงอ่อนโยนเรียกชื่อของตัวเองซ้ำไปซ้ำมาเหลือเกินแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่จะอ้าปากด่า สัมผัสวาบหวามที่กำลังถาโถมเข้ามาก็ทำให้พูดไม่ออก
ดวงตาเรียวรีได้หวานเชื่อมไปด้วยแรงอารมณ์ และริมฝีปากก็เผยอออกเล็กน้อยเพื่อเปล่งเสียงครางที่แสนหวานออกมา
... มาถึงตอนนี้นี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้วที่ยุนกิกำลังจะมีอะไรกับแทฮยองทั้งๆ ที่มีสติอยู่ครบถ้วน และหลังจากที่มีอะไรกันมาสองครั้งแบบนี้มินยุนกิไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใครๆหลายคนถึงได้คลั่งไคล้แทฮยองนัก
นั่นก็เพราะอีกฝ่ายเป็นคนแบบนี้ยังไงล่ะ ..
ตอนธรรมดาว่ามีเสน่ห์แล้ว แต่พอมาอยู่ในกิจกรรมแบบนี้ยิ่งมีเสน่ห์มากยิ่งกว่าเดิมอีก ...
การโลมเล้าและชักนำของแทฮยองมันสมบูรณ์แบบชนิดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ลงเลย เพราะขนาดตัวของมินยุนกิเองคนที่เคยมีสถานะเป็นฝ่ายรุกและคอยชักนำคนอื่นมาตลอดเหมือนกันก็ยังไม่เคยทำได้ขนาดนี้เลย
ไม่ถึงครึ่งที่แทฮยองทำก็ว่าได้ ..
ดูเหมือนผู้ชายคนนี้จะเจนจัดกับเรื่องพวกนี้มากเกินไป ..
จนอันตรายและน่ากลัว . ..
เสื้อนักศึกษาที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่กำลังถูกปลดกระดุมออกทีละเม็ดๆ โดยเจ้าของแววตาคมที่จ้องมองมาอย่างไม่คิดจะละสายตา เรียวลิ้นร้อนที่กำลังลากผ่านริมฝีปากหยักของคนตรงหน้าทำเอาคนมองอย่างยุนกิต้องเผลอกัดปากของตัวเองเอาไว้จนห้อเลือด
ก่อนอยู่ที่ดีๆ นิ้วเรียวยาวของคนตรงหน้าจะเลื่อนมาแตะที่ริมฝีปากของคนที่กัดปากตัวเองอยู่เบาๆ พร้อมลูบไล้ไปมา มินยุนกิค่อยอ้าปากช้าๆ ก่อนจะส่งเรียวลิ้นของตัวเองออกมาหยอกล้อกับนิ้วเรียวยาวของแทฮยองอย่างไม่อาจหาเหตุผลได้ว่าทำไปเพราะอะไร
ร่างกายของมินยุนกิกำลังโดนแทฮยองรังแกอย่างใจเย็น ..
เสียงหวานที่สั่นเครือเพราะแรงอารมณ์ครางร้องออกมาเบาๆ พร้อมกับร่างกายที่มันกำลังสั่นเทาเพราะความหวาดกลัวผสมกับความเสียวซ่านที่เกิดกับร่างกายในตอนนี้ ..
"ท—แท..."
มือเล็กจิกลงไปที่โซฟาพร้อมใบหน้าหวานก็เชิดขึ้นอย่างต้องการระบายอารมณ์ ยุนกิสัมผัสได้ถึงความเฉอะแฉะที่มันเกิดบริเวณยอดอกทั้งสองข้างของตัวเองในขณะนี้
" แท... "
"ครับ ? เรียกทำไมครับ ?" คำพูดสุภาพและน้ำเสียงอ่อนโยนที่แทฮยองตอบกลับมาทำเอาภายในใจของยุนกิสั่นไหวไปหมด ใบหน้าหวานที่บูดเบี้ยวไปตามแรงอารมณ์ค่อยๆ ขยับขึ้นไปมองหน้าของคนที่ตัวเองเอ่ยเรียกชื่อชัดๆ
"ท..ทำไม..ทำไมแทถึงด—ได้..อา— " อยากจะพูดคุยกับเจ้าของผิวกายสีเข้มแต่ก็เหมือนจะทำไม่ได้ดังที่คิด
ยุนกิไม่อาจรู้ได้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่กางเกงนักศึกษาและซับในของตัวเองถูดถอดออกไป กว่าจะรู้ว่าบริเวณส่วนล่างลำตัวของตัวเองมันว่างเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิดก็ตอนที่มือหนาที่เคยลูบไล้ไปตามหน้าท้องได้จับเข้าที่จุดรวบรวมความรู้สึกนี่แหละ
รอยยิ้มที่แสนร้ายกาจปรากฏให้เห็นบนใบหน้าคมที่ตอนนี้กำลังจ้องมองมา
"ทำไมถึงได้อะไรครับ ? ยุนกิพูดต่อสิ.."
ปากบอกให้พูดต่อแต่มือหนาก็ยังคงมอบสัมผัสวาบหวามมาให้ไม่หยุด
ในหัวสมองของยุนกิตอนนี้มันขาวโพลนไปหมดเมื่อมือหนาที่่จับอยู่ตรงส่วนนั้นเริ่มขยับขึ้นลง เผลอเผยอปากออกมาอย่างลืมตัวและเปล่งเสียงร้องแห่งความสุขออกมาไม่ขาดสาย
"พูดสิครับ แทรอฟังอยู่นะ"
"ท—แท..ทำไม..ฮื่อ..แทถึง.ด..แททำไม..อยาก...ย—อึก...ม...ไม่ไหว.." แม้จะพยายามรวบรวมสติของตัวเองและพูดออกมาเท่าไหร่แต่ก็ทำไม่ได้เสียที ในตอนนี้ยุนกิรู้สึกว่าอีกไม่นานตัวเองคงจะต้องตายเพราะการกระทำที่มันเชื่องช้าและแสนอ่อนโยนของเจ้าของผิวกายสีเข้มนี้แน่ๆ
ร่างกายเผลอเด้งตัวขึ้นสวนกับมือหนาที่กำลังขยับขึ้นลงอยู่อย่างเผลอไผลจนทำให้คนผิวเข้มต้องหลุดยิ้มออกมา และในขณะที่ยุนกิรู้สึกว่าความต้องการของตนเองกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมา อยู่ดีๆ มือหนาที่กำลังทำหน้าที่นั้นก็หยุดกระทำไปเสียดื้อๆ และเลื่อนมาจับมือเล็กที่กำลังจิกเกร็งลงไปที่โซฟากางออกและค่อยๆสอดนิ้วมือประสานกันไว้ช้าๆแทน ดวงตาคมได้แต่จ้องมองไปที่ใบหน้าหวานที่ทุกข์ทรมานราวกับจะร้องไห้พร้อมยกยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก
"ยุนกิอยากพูดอะไรครับ.. พูดมาเลยสิ... ตอนนี้แทหยุดให้ยุนกิพูดได้ถนัดๆแล้วนะ" เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างจงใจจะแกล้งกัน เพราะรู้ดีว่าในตอนนี้แรงอารมณ์ของเจ้าของใบหน้าหวานโดนพาจนขึ้นไปสูงขนาดไหนแล้ว และคงไม่มีทางอยากให้หยุดลงเพื่อให้ตัวเองได้พูดถนัดๆหรอก
"ย...หยุด..หยุดทำไม...ทำต่อ...ท-ทำต่อสิแท" เสียงแหบห้าวที่มันสั่นเครือเพราะแรงอารมณ์พูดออกมาอย่างน่าสงสาร พร้อมกายเล็กก็เอาแต่บิดเร้าไปมา แทฮยองแอบเห็นว่าบริเวณขอบตาของคนพูดกำลังมีน้ำใสๆไหลรินออกมาช้าๅ
บอกตามตรงว่าเขาคิดภาพที่คนๆนี้เคยไปรุกคนอื่นไว้ไม่ออกเลย... มันจะเป็นยังไงนะ ...
"แทหยุดเพื่อที่จะฟังยุนกิพูดไงครับ ยุนกิมีอะไรอยากถามแทไม่ใช่เหรอ ? ถามมาสิ"
"ไม่ถาม..ฮื่อ..ม—ไม่ถามแล้ว.. ทำต่อ..ทำต่อเถอะนะ..ขอร้อง..."
"ไม่เอาอะ ถ้ายุนกิไม่ถามแทก็ยอมทำต่อหรอก แทอยากรู้ว่ายุนกิจะถามแทว่าอะไร..."
น้ำตายังคงไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวยอย่างน่าสงสาร มินยุนกิได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นเข้าหากันอย่างนึกขัดใจ ความรู้สึกอะไรหลายๆอย่างกำลังตีวนกันอยู่ในหัวสมองของยุนกิตอนนี้
ทั้งโกรธทั้งเกลียดทั้งโมโหคนตรงหน้า...
แต่ก็ต้องการคนตรงหน้ามากที่สุดเช่นกัน..
ได้แต่สูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ๆ เพื่อรวบรวมสติจะเอ่ยถามคำถามที่ตนเองอยากรู้ในตอนแรกให้มันจบๆไปอีกครั้ง
"ทำไมแท... ทำไมแทถึงอยากได้—อึก.. ย...อยากได้ร่างกายของยุนกิล่ะ" ในที่สุดก็รวบรวมสติที่ขาดหายไปให้กลับมาได้และค่อยๆเอ่ยปากถามออกไปอย่างยากลำบากเพราะแรงอารมณ์ยังตีวนกันอยู่ และทันทีที่ได้ยินคำถามนั้นหลุดออกมาจากปากคนตัวเล็ก แทฮยองก็อดไม่ได้ที่โน้มใบหน้าลงไปฟัดเข้าที่แก้มขาวๆอย่างนึกเอ็นดู
เอ็นดูทั้งคำถามที่เอ่ยออกมาและสรรพนามเรียกชื่อที่คนตัวเล็กเลือกใช้
"ต...ตอบ-ตอบมาสิแท.."
"นั่นก็เพราะว่าแทชอบร่างกายของยุนกิยังไงล่ะครับ.... ชอบ.... อยากครอบครอง...อยากเป็นเจ้าของ... แล้วก็อยากรังแก.. " เสียงทุ้มต่ำที่พูดกระซิบข้างๆหู ทำเอามินยุนกิรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที
ลมร้อนๆ ถูกเป่าเข้าใส่ใบหู ก่อนแทฮยองจะค่อยๆ เลื่อนริมฝีปากคลอเคลียไปตามซอกคอขาวที่มีสีแดงประปราย และเลื่อนลงมาเรื่อยๆ จนถึงลาดไหล่
และไหปลาร้า ...
ริมฝีปากร้อนไล่จูบไปตามบนร่างกายของคนตัวเล็กอย่างใจเย็น และต่ำลงมาเรื่อยๆ
เรื่อยๆ มาจนถึงหน้าท้องแบนราบ ..
เรื่อยมาจนถึงบริเวณต้นขาอ่อน ..
และเรื่อยมาจนถึง ...
" อ..อ๊า— ! "
ทันทีที่ความอุ่นร้อนถูกครอบครองเอาไว้ด้วยโพรงปาก เสียงหวานก็กรีดร้องออกมาทันที มือเล็กได้แต่กำมือหนาเอาไว้แน่นจนน่ากลัว ไหนจะการหายใจหอบหนักที่เหมือนคนหายใจไม่ทันนั่นอีก ..
"ท...แท..แท—ฮยอง" และเมื่อความเคลื่อนไหวเริ่มเกิดอีกครั้ง เสียงแหบห้าวก็เอาแต่เรียกชื่อของคนที่กำลังปรนเปรอให้ตัวเองไม่หยุดทันที
มินยุนกิตอนนี้กำลังรู้สึกสุขสมไปกับการสัมผัสแต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกทรมานเช่นกัน เพราะมือเล็กๆได้โดนจับล็อกเอาไว้จนไม่สามารถทำอะไรได้เลย ...
ไม่นานร่างเล็กก็กระตุกเกร็งพร้อมๆกับที่แรงอารมณ์ทั้งหมดถูกปลดปล่อยออกมาจนล้นทะลัก
"เมื่อกี้เรียกทำไมครับ หืม ?" ก่อนสียงทุ้มต่ำของแทฮยองจะเอ่ยถามออกมาพร้อมยื่นใบหน้าขึ้นมาประกบจูบ รสชาติความคาวที่ติดอยู่บริเวณปลายลิ้นของคนตัวสูงทำเอายุนกินิ่วหน้าทันที
"อึก..ม..ไม่ได้เรียก" เอ่ยปฏิเสธออกไปเมื่อคนตรงหน้าถอนริมฝีปากออก
ก่อนอยู่ดีๆ เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ที่มันดังขึ้นมาจะทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งทันที แทฮยองได้แต่จิ๊ปากอย่างขัดใจเพราะไม่รู้ว่าใครที่โทรมารบกวนในเวลาแบบนี้
ร่างเล็กปลดปล่อยออกมาแล้วไม่ใช่แปลว่าจะเสร็จแล้วซะหน่อย..
